“ชักดาบ” เป็นสำนวนไทย ไม่ได้ลอกคราบมาจากสำนวนใดๆ ของฝรั่งอั๊งม้อ

คำแปลของคำว่า “ชักดาบ” สามารถถอดรหัสได้ง่ายๆ แบบ “กำปั้นทุบดิน ค้อนเหล็กทุบหิน” หมายถึง “เบี้ยวหนี้”

แม้คนไทยจะเป็น “นักเบี้ยวหนี้” ไม่แพ้คนชาติใด ชนิดเศรษฐีตกสวรรค์ในปี’40 ประกาศ “ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย” จนกลายเป็นคำฮิต และลูกหนี้ตัวแสบทั่วไป มัก “เบี้ยวหนี้สไตล์ไอ้ใบ้” หนีหนี้ โดยไม่ยอมชี้แจงสิ่งใดให้เจ้าหนี้ฟัง “แต่ปฏิบัติการน่าอับอายเช่นนี้ ไม่น่ามาเกิดกับคนที่มีอาชีพเป็นครู”

ถูกแล้วครับ ข่าวฮือฮาหลายวันก่อน “ครูกลุ่มหนึ่ง” ได้ประกาศ “ปฏิญญาอุดรธานี” นับแต่วันนี้เป็นต้นไป “ครูทุกคนที่เป็นหนี้ธนาคารออมสิน จะไม่ยอมจ่ายหนี้ให้แก่ธนาคารอีก”

ประกาศดังกล่าว ถูกทุกภาคส่วนของสังคมไทยออกมาวิจารณ์อย่างกระหน่ำ พร้อมกับ “ตั้งคำถามสุดเจ็บ” ว่า “ครูออกมาชักดาบ ชักกระบี่ ซามูไร แบบนี้ จะเป็นแบบอย่างให้เยาวชนของชาติ เติบโตขึ้นมาเป็นจอมเบี้ยวหนี้”

เป็นเรื่อง “น่าตกใจ” นะครับ ที่จิตสำนึกอันต่ำเตี้ย “เป็นหนี้แล้วไม่ขอชำระ” กลายเป็นจิตสำนึกที่มาจาก “คนที่เป็นครู”

เหตุที่ครูไทยทั้งประเทศเป็นหนี้กันอย่างมากมายทุกตัวคนนอกจาก “ขาดวินัยทางการเงิน” แล้ว ยังมาจากหน่วยงานและสถาบันการเงินต่างๆ ที่ให้เครดิตแก่ครูอย่างกระหน่ำเล่นเอาครูทั้งหลาย “ต่างรักษาสิทธิ์” รีบยื่นกู้ทุกรายการที่เปิดให้กู้ ทั้งๆ ที่ยังไม่มีความจำเป็นจะต้องใช้เงินมากขนาดนั้น

ในที่สุด ครูทั้งหลายต่าง “มีหนี้” ระดับ “ดินพอกหางหมู” กลายเป็นอู๊ดๆ ที่อุ้ยอ้าย เยื้องย่างไปไหนไม่ได้ นอกจากรอเจ้าหนี้อุ้มไปเชือดเอาเนื้อขาย

จู่ๆ ครูกลุ่มหนึ่ง ทำการ “ปลดหนี้แบบง่ายๆ” ด้วยการออกมาประกาศปฏิญญาอุดรธานี “ไม่ยอมชำระหนี้อย่างไม่รู้จักอาย”

ที่สุด ครูทั้งหลายต่างได้ฉายาใหม่เป็น “จอมกู้บันลือโลก จอมชักดาบบันลือฤทธิ์ จอมพิชิตหนี้ด้วยการเบี้ยว”

นับจากนี้ไป “จะเหลือศักดิ์ศรีอะไร” ให้แก่ “ครูเบี้ยว”?

กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม