พระเจ้าแผ่นดินคือพระทรงธรรม์ ทรงเป็นผู้ค้ำชูแผ่นดินไทยด้วยพระราชกรณียกิจน้อยใหญ่เสมอมา พระเจ้าแผ่นดินไทยทุกพระองค์คือผู้ทรงธรรม ทรงคำนึงถึงประโยชน์สุขของปวงประชาโดยแท้ทุกเวลา แต่แม้พระทรงธรรม์จะทรงมีคุณูปการอย่างอเนกอนันต์ก็ตาม แต่ก็หาได้ทำให้คนสามานย์บางจำพวกสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณอันหาที่สุดมิได้ไม่  

ดังนั้นจึงมีกระบวนการมุ่งหมายโค่นล้มสถาบันพระมหากษัตริย์เรื่อยมาในทุกยุคทุกสมัย โดยคนในกระบวนการนี้ซึ่งมีทั้งนักการเมืองบางจำพวก คนสอนหนังสือในมหาวิทยาลัยบางคน และกลุ่มคนที่อ้างตัวว่าเป็นนักพัฒนาสังคมบางชนิด คนพรรค์อย่างว่านี้พยายามจงใจสร้างเรื่องเท็จต่างๆ ขึ้นมาเพื่อโจมตีสถาบันพระมหากษัตริย์เรื่อยมา แต่ยิ่งโจมตีมากเท่าไร ก็กลับทำให้สถาบันพระมหากษัตริย์ของไทยมีความเข้มขลังและเข้มแข็งมากยิ่งขึ้น เนื่องจากบนแผ่นดินนี้ยังมีพสกนิกรจำนวนมากมายมหาศาลที่ตระหนักเสมอมาว่า พระเจ้าแผ่นดินของไทยคือพระผู้ทรงมีพระเมตตา และพระมหากรุณาธิคุณต่อปวงประชาราษฎร์อย่างหาประมาณมิได้  

ดังนั้น ถึงแม้จะมีผู้สามานย์จงใจกล่าวร้ายใส่ความต่อองค์พระมหากษัตริย์ไทยมากมายเพียงใด แต่ในที่สุดผู้มีปัญญาบนแผ่นดินนี้ต่างก็ประจักษ์ว่า ถ้อยความกล่าวร้ายเหล่านี้คือเรื่องเหลวไหลไร้สาระ ไร้ความจริง เพราะเป็นถ้อยคำและข้อความอันเกิดจากความมุ่งร้าย โดยไม่ได้คำนึงถึงความเป็นจริงแม้แต่น้อย 

ตามปกติแล้วมนุษย์ที่คำนึงถึงหลักความดีงามจะต้องมีความเคร่งครัดในฆราวาสธรรม อันประกอบด้วย สัจจะ ทมะ ขันติและจาคะ แต่สำหรับพระเจ้าแผ่นดินไทยแล้ว ทรงยึดมั่นในทศพิธราชธรรมอย่างเคร่งครัดเสมอมา จึงทำให้พระองค์ทรงมีพระราชจริยวัตรที่งดงามเป็นที่สุด และทรงทำทุกอย่างเพื่อประโยชน์สุขของบ้านเมืองและอาณาประชาราษฎร์  

ผู้ที่จงรักภักดีต่อพระเจ้าแผ่นดินจึงเป็นเดือดเป็นร้อนแทนพระเจ้าแผ่นดิน เมื่อได้ทราบว่าพระองค์ทรงถูกกล่าวร้าย โจมตีด้วยข้อความอันเป็นเท็จด้วยประการทั้งปวง พร้อมกับตั้งสัตย์ปฏิญาณว่าจะพลีชีพเพื่อรักษาสถาบันพระมหากษัตริย์ไว้ตลอดไปแต่สำหรับพระเจ้าแผ่นดินแล้ว เราทั้งหลายจะพบว่า พระองค์ไม่เคยทรงแสดงความโกรธขึ้งใดๆ เมื่อถูกกล่าวร้ายหรือโจมตี แต่ยังคงวางพระองค์เฉยนิ่งไม่สะทกสะท้านต่อคำเท็จทั้งปวง แล้วทรงปล่อยให้คนสามานย์กล่าวโจมตีต่อไปตามแรงแห่งความโมหะ และโทสะ 

เมื่อพระเจ้าแผ่นดินไม่ทรงมีปฏิกิริยาโต้กลับกับกลุ่มคนผู้กล่าวร้ายใส่ความต่อพระองค์ ก็ยิ่งทำให้คนพูดเท็จที่กล่าวโจมตีเกิดความร้อนรน อยู่ไม่เป็นสุข เพราะไม่ได้รับการตอบสนองจากพระทรงธรรม์ ก็ยิ่งทำให้คนสามานย์บังเกิดความเร่าร้อนหนักยิ่งขึ้น จึงคิดทำการอันเหิมเกริม ไม่บังควรในรูปต่างๆ นานา แต่ก็ไม่ได้รับการตอบสนองกลับจากพระทรงธรรม์เช่นเดิม ก็ยิ่งเพิ่มความคั่งแค้นรุมใจมากขึ้น 

วิญญูชนประจักษ์ชัดว่า พระทรงธรรม์ทรงยึดในทศพิธราชธรรมอย่างแน่วแน่ โดยเฉพาะในหลักอกฺโกธ (ไม่โกรธ) มัททวํ (ความอ่อนโยน) ขนฺติ (ความอดทนอดกลั้น) แล้วยังทรงยึดมั่นในหลักทานํ(การให้) สีลํ (ความประพฤติดีงามทั้งกาย วาจา และใจ) ปริจาคํ (เสียสละความสุขส่วนตนเพื่อความสุขส่วนรวม อาชฺชวํ (สุจริตต่อหน้าที่การงานของตน ต่อมิตรสหาย ต่อองค์กรหรือหลักการของตน) ตปํ (เพียรพยายามทำความสุขเพื่อส่วนรวม อวิหิงสา(ดำเนินชีวิตไปตามทางสายกลาง) และอวิโรธนํ (ความหนักแน่น ยึดความถูกต้อง เที่ยงธรรมเป็นหลัก) 

เมื่อพระทรงธรรม์ทรงยึดหลักทศพิธราชธรรมแล้วก็ไม่มีใครสามารถโค่นล้มทำลายล้างพระทรงธรรม์ได้ ต่อให้จะมีกระบวนการชั่วช้าสามายน์มากมายสักเพียงใดก่อการ ก็จะไม่สามารถสร้างความระคายเคืองเบื้องพระยุคลบาทได้แม้แต่น้อย แต่ตรงกันข้ามกลับจะยิ่งได้รับการถวายพระเกียรติยศให้ปรากฏกำจรกำจายมากยิ่งขึ้นไปทั่วทุกทิศานุทิศ