รัสเซียมีทหารประจำการประมาณ 900,000 นาย และมีกองกำลังสำรองกว่าสองล้านคน นับว่าเป็นอัตราความเร็วในการทำลายล้างที่เป็นอันตรายอย่างคาดไม่ถึง

การคัดเลือกทหารรับจ้างช่วยรบยูเครน ผู้สมัครบางคนไม่มีคุณสมบัติที่กระทรวงกลาโหมยูเครนตั้งความหวังไว้และสนใจทำสัญญา หรือเตรียมจะเอามาฝึก

และคุณสมบัติ ที่กระทรวงกลาโหมกำหนดไว้ สถานทูตยูเครนผู้รับสมัคร ต้องตรวจสอบคุณสมบัติอย่างสมบูรณ์ให้เข้ากับโครงสร้างพื้นฐานที่กองทัพเตรียมการสำหรับฝึกนักรบอาสาสมัครที่ไม่มีประสบการณ์เพื่อทำสงครามยามจำเป็น

วันที่ 2 มีนาคม ยูเครนได้ยกระดับคำแนะนำแนวทางและกำหนดการคัดเลือก คือ จะต้องลงทะเบียนกับสถานทูตยูเครนที่อยู่ใกล้ที่สุด สถานทูตต้องตรวจสอบภูมิหลังอย่างสมบูรณ์ และ ต้องผ่านการตรวจสุขภาพก่อนที่เสนอกองทัพให้รับเข้าประจำการ

ณ วันที่ 7 มีนาคม กระทรวงกลาโหมยูเครน แถลงว่ามีต่างชาติได้รับการคัดเลือก 20,000 คน จาก 52 ประเทศที่ผู้สมัครเข้าร่วมรบกับกองพันนานาชาติ

สื่อตะวันตกบางสำนักประมาณการว่า มีอาสาสมัครต่างชาติสมัครถึง 40,000 คน

ถึงตอนนั้น โธเพียตกับลูกัส ได้มาถึงยูเครนเรียบร้อยแล้วพวกสวมรองเท้าผ้าใบใส่กางเกงยีนส์มุ่งหน้ามาฝึกการสู้รบในกองพันทหารจอร์เจีย

โธเพียตกับลูกัส ได้พบนายหน้าที่สถานีฝึก Przemysl เมืองเล็กๆ ใกล้ชายแดนยูเครนโปแลนด์ ระหว่างที่รอรถไฟเพื่อโดยสารรถไฟไปเมืองลวิฟ 40 ไมล์ไปทางตะวันออก

โธเพียต ได้ยินเสียงลูกัส พูดคุยกับชายคนหนึ่งเป็นภาษาเยอรมันเกิดอาการดีใจที่ได้ยินเสียงพูดภาษาแม่ ลูกัสบอกคนแปลกหน้าว่า เขามายูเครนในฐานะอาสาสมัครช่วยเหลือด้านมนุษยธรรม ลูกัสเป็นคนซื่อมองโลกสวย ส่วนโธเพียต บอกชายแปลกหน้าว่า เขาได้ติดต่อกับกองทัพยูเครนเรียบร้อยแล้ว

ย้อนกลับไปที่เยอรมันเมื่อสามวันก่อน โธเพียตไปสถานทูตยูเครนในแฟรงเฟิร์ตและได้รับข้อมูลว่า ชายแดนยูเครนเปิดกว้าง สำหรับนักรบอาสาสมัครจากทั่วโลกเดินทางเข้าไปได้โดยไม่ต้องมีวีซ่า ดังนั้นการเดินทางจึงไม่มีปัญหาใดๆ

โธเพียต เสิร์ชในเฟซบุ๊คค้นหาที่ตั้งของกองพันนานาชาติ แต่ไปเจอเอากองพันนานาชาติของจอร์เจีย

กองพันนานาชาติในยูเครนส่วนใหญ่มาจากอดีตประเทศที่แยกตัวออกไปจากสหภาพโซเวียต หลายกองพัน มีความแค้นฝังใจกับรัสเซีย ที่ประธานาธิบดีปูติน ยิงถล่มประเทศของเขาเมื่อปี 2008

(ปี 2008 เกิดระเบิดครั้งใหญ่ขึ้นในรัสเซียทำให้มีคนตาย 300 คนคนร้ายสองคนที่ถูกจับได้เป็นชาวจอร์เจีย ปูติน ซึ่งรักษาการประธานาธิบดีในเวลานั้นโกรธจนตัวสั่น ลั่นวาจาว่า จะแก้แค้นให้สาสม ปูตินสั่งการให้ถล่มจอร์เจียให้ราบเป็นหน้ากลอง=ผู้เขียน)

โธเพียตได้รับอีเมลแอดเดรสจากสถานทูตยูเครนและกำชับว่า ให้ติดต่ออีเมลนี้ทันทีที่ข้ามแดนเข้าไปในยูเครน

ในขณะนั้นโธเพียต อาจคิดว่า เขาไม่มีอะไรจะเสียแล้ว แต่ครอบครัวของเขาเห็นต่างไม่อยากให้เขาไปยูเครน ลูน่าลูกสาวของโธเพียต บอกว่า“มันเหมือนโรลเลอร์โคสเตอร์”เธอบอกบิดาว่า เมื่อไปถึงแล้วให้โทรศัพท์ไปหา“หนูรอโทรศัพท์จากพ่ออยู่เพื่อได้รู้ว่าทุกอย่างโอเคมั้ย”

ลูกัสไม่ได้ศึกษาอะไรเลย ก่อนเดินทางมา เขากระโดดขึ้นรถไฟโดยไม่มีแผนการใดๆ ไม่มีคำแนะนำหรือสถานที่จะติดต่อใครที่ไหน

ทันทีที่มาถึงยูเครนไม่รู้ว่าการติดต่อกับกองพันนานาชาติที่คัดเลือกอาสาสมัครยากลำบากอย่างไรเมื่อไปถึงที่นั่น เขาพบกับโธเพียตผู้ซึ่งดูเหมือนว่ามีข้อมูลมากพอที่ลูกัสต้องการ สองหนุ่มเยอรมันเลยตัดสินใจเดินทางมาด้วยกัน

การต้อนรับที่ไร้ไมตรี

คืนแรกในลวิฟโดยที่ทหารจอร์เจีย อ้างว่าพวกเขามาถึงดึกเกินไปที่จะพบกับผู้ติดต่อชาวจอร์เจีย พวกเขาได้รับคำสั่งว่าให้หาที่นอนเองไปก่อนและจะมีรถมารับพวกเขาในตอนเช้าของวันรุ่งขึ้นเพื่อนำพวกเขาไปยังศูนย์ฝึกการสู้รบ

โรงแรมนี้เป็นที่พักแห่งเดียวที่คนขับแท็กซี่หาได้ในเมืองที่ผู้คนหลบภัยเข้าอยู่ในโรงแรมอย่างแออัดมีเตียงสองชั้นและพื้นซีเมนต์ให้นอนเป็นที่พักชั่วคราวของผู้ที่หนีการระเบิดถล่มจากคาร์คิฟและเมืองอื่นๆ

ในตอนเช้า หลังจากได้งีบหลับสองสามชั่วโมง สองเยอรมันอาบน้ำและเก็บข้าวของใส่กระเป๋า ลูกัสเสร็จก่อนและจ้องมองดูเพื่อนร่วมทางปลุกปล้ำกับการยัดสิ่งของเข้ากระเป๋าที่อัดแน่น โธเพียตต้องช่วยกดงับซิบเพื่อให้รูดได้

ในตอนสายรถโดยสารพร้อมทหารติดอาวุธสองคนเลี้ยวเข้าจอดหน้าโรงแรม รถยนต์ไม่ติดป้ายทะเบียน ไม่มีเครื่องหมายใดๆ แต่ทหารติดโบสีเหลืองไว้รอบแขน เพื่อให้ดูแตกต่างจากทหารรัสเซียเป็นเครื่องหมายบอกว่า“เป็นทหารยูเครน”เยอรมันสองคนเดินไปขึ้นรถและบอกผม(ผู้สื่อข่าว)ว่าจะติดต่อกันตลอดเวลา

ในห้วงเวลาสามอาทิตย์ ผมได้รับข่าวจากพวกเขาทุกวันและได้พบพวกเขาหลายครั้งเพื่อการสัมภาษณ์เพิ่มเติม พวกเขาบอกว่าให้ Insider ใช้เฉพาะชื่อต้นเท่านั้น

สองเยอรมันตะกุยขึ้นรถแล้วขับออกไปในสถานที่ใดที่หนึ่งไม่อาจทราบได้เพื่อเริ่มต้นชีวิตนักรบอาสาของพวกเขา

“หายนะมาเยือน”

ในการพูดโทรศัพท์ที่เร่งรีบในคืนแรก โธเพียต บอกว่าเขากับลูกัสถูกนำตัวไปที่กองพันทหารจอร์เจียนอกเมืองลวิฟไม่ไกลนัก สถานที่ล้อมรอบด้วยลวดหนามและพลุกพล่าน ไม่เป็นระเบียบเหมือนค่ายทหารทั่วไป พวกเขาหวังว่า จะได้รับเครื่องแบบ และอาวุธเพื่อเริ่มฝึกทหารทันที

แต่พวกเขาใช้เวลาทั้งวันนั่งสูบบุหรี่ดื่มเหล้าฆ่าเวลา ในเวลาเดียวกันก็สื่อสารกับทหารจอร์เจียได้กระท่อนกระแท่น ทหารส่วนใหญ่เป็นจอร์เจียและหนึ่งในสามมาจากประเทศอื่นๆ

“หายนะแล้วๆๆ“โธเพียตพึมพำคำนั้นอยู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า“ที่นี่ไม่มีระเบียบ ไม่มีการจัดฝึกอบรม ไม่มีการฝึกทหาร สิ่งเดียวที่พวกเขาต้องการฆ่าคือรัสเซีย”

ในวันรุ่งขึ้นโธเพียตและลูกัสได้รับคำบอกเล่าว่า กองพันทหารจอร์เจียต้องอพยพออกจากฐานโดยด่วน เพราะมีรายงานเข้ามาว่าทหารรัสเซียกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ พวกเขาถูกสั่งให้เราขึ้นรถไฟไปเคียฟ

แต่ไม่มีรายละเอียดว่า ต่อไปต้องทำอย่างไร กองพันยังไม่ให้เครื่องแบบทหาร ไม่มีอาวุธ

สองเยอรมัน บอกผมว่า พวกเขาถูกสั่งให้แสดงตัวว่าเป็นอาสาสมัครของกาชาดสากล และให้เตรียมตัวรายงานสิ่งที่เห็นว่าสิ่งผิดปกติระหว่างการเดินทาง

“ทหารจอร์เจียสั่งให้พวกเราเป็นสปายผู้คนในรถไฟ” โธเพียตบอกผม เมื่อไปถึงเมืองหลวง พวกเขาได้พบกับอาสาสมัครอีกชุดหนึ่งที่เซฟเฮ้าส์ อาสาสมัครพวกนั้นบอกว่า พวกเขาจะไปแนวหน้า

เมื่อผมถามว่า ทำไมกองพันถึงสั่งให้ชาวต่างชาติสองคนที่ไม่มีประสบการณ์ในยูเครนและไม่รู้ภาษาท้องถิ่นเลยทำอย่างนี้ ลูกัสบอกว่า “นี่คือคำสั่ง ดังนั้นเราต้องไป”

ลูกัส ได้ยินโธเพียต พูดว่า ขอคำอธิบายเพิ่มเติม จำได้ว่าทหารจอร์เจียสั่งให้ลูกัสหยุดสูบบุหรี่ในห้องถึงสองครั้งเมื่อคืนและเขาคิดไม่ถึงว่า นายทหารสั่งให้เราไปเคียฟและลูคัสก็ตกลง“นี่คือหายนะ” เขายอมไปกับลูกัส เพราะไม่ต้องการให้เด็กหนุ่มกว่าเดินทางคนเดียว เขาบอกว่าเป็นพี่เป็นน้องกัน

ยามยากเริ่มปรากฎชัด

ในเวลาเดียวกันตั้งแต่มีสงคราม ไม่มีรายงานเรื่องทหารรัสเซียในเมืองลวิฟ ไม่มีรายงานข่าวโดยสื่อมวลชนเลย ทั้งๆที่ผู้คนทั่วลวิฟ กำลังหวาดกลัวจนใกล้เป็นบ้ากันหมดกับเรื่องหน่วยจารกรรมรัสเซียปรากฏให้เห็นชัดเจน

ในโรงแรมที่ โธเพียตและลูกัสอยู่ แมรี่กับแอตเตอร์แรม ได้รับโทรศัพท์จากหน่วยงานมั่นคงทุกคืน เจ้าหน้าที่ซักถามว่ามีคนต้องสงสัยมั้ยหนึ่งวันก่อนที่สองเยอรมันมาถึง ตำรวจบุกเข้าไปในหอพักแห่งหนึ่งสอบสวนชาวต่างชาติทุกคนที่พักอยู่ที่นั่นแล้วก็จากไป ไม่ได้ พูดอะไรเลยมีด่านตรวจผุดขึ้นเป็นร้อยๆ จุดทั่วเมืองลวิฟและชาวบ้านได้รับคำสั่งให้แจ้งไปที่สายด่วนทันที เมื่อมีอะไรน่าสงสัย

“ผมจำเจ้าเยอรมันบ๊องส์สองคนนั้นได้”มานูก้า มาซูลาวิลีผู้บัญชาการกองพันทหารจอร์เจีย บอกผมเมื่อผมโทรศัพท์ไปหาเขาทางวีดีโอคอล ผมโชว์ภาพของโธเพียตและลูกัส เพื่อความแน่ใจ มาซูลาวิลีหัวเราะก๊ากออกมาและอธิบายว่า ผมเป็นผู้คัดเลือกทหารอาสาทุกคนรวมทั้งสองคนนั้น“เจ้าหน้าที่บอกผมว่าเจ้าสองคนนั้นพยายามจะจัดปาร์ตี้ในค่ายทหาร ดังนั้น พวกเขาต้องไปและพวกเขาจากไปในวันรุ่งขึ้น” มาซูลาวิลี กล่าวว่า กองพันทหารจอร์เจียเป็นกองพันรบพิเศษ ที่ประกอบด้วยนักรบที่พร้อมจะรบทุกเมื่อและเจ้าหน้าที่ยูเครน ทำให้เขาสับสนกับการจัดตั้งองค์กรซ้ำซ้อนขึ้นมาซ้ำแล้วซ้ำอีก

“ผมไมรู้เรื่องสปาย”เขาแสดงสีหน้าสงสัยเมื่อผมบอกเขาเรื่องสองหนุ่มเยอรมันเล่าให้ฟัง

*“ยูเครนต้องได้รู้จักกับฮีโร่”*

รถไฟที่แออัดยัดเยียดที่เต็มไปด้วยผู้โดยสารผู้หญิงและเด็กเล็ก คนชรา ส่วนใหญ่มุ่งหน้าไปชายแดนยูเครนโปแลนด์ ส่วนรถไฟที่มุ่งไปตะวันออกมีที่นั่งว่างจำนวนมาก

เมื่อโธเพียตกับลูกัสเดินทางไปเคียฟมีเรื่องมากมายที่ทำให้พวกเขาตื่นเต้น เราแล่นผ่านอาคารที่ถูกระเบิดถล่มพังทลาย และผมคิดว่าได้เห็นลูกระเบิดที่ยังไม่แตก”โธเพียตส่งข้อความมาจากรถไฟ“นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมลงทะเบียนไว้” เขาบอกผมในวีดีโอคอล “แต่พวกเราพร้อม”

โธเพียตกับลูกัสมาถึงสถานีกลางของกรุงเคียฟในตอนเย็นของวันนั้น ยังคงแต่งกายแบบพลเรือน ตามคำแนะนำให้พวกเขาโทรไปหาผู้บัญชาการกองพันจอร์เจียที่เมืองลวิฟ เสียงกริ่งโทรศัพท์ดังครั้งแล้วครั้งเล่าไม่มีใครรับสาย

บัดนี้สงครามจริงที่กำลังเผชิญหน้าพวกเขา คือ ไม่มีแผนการใดๆ ไม่รู้ว่าจะนอนที่ไหน

(โปรดติดตามตอนต่อไป)

สุทิน วรรณบวร