ฉายา “ผู้เฒ่ากระสอบทราย” นั้น เป็นฉายาที่แกนนำพรรคส้ม ซึ่งมีหน้าตาคล้าย “ตือโป๊ยก่าย”แต่หัวใจสุดห้าวคล้าย “เห้งเจีย” เป็นผู้มอบให้แก่ “สว. 250 ท่านในสภาสูง” ณ โคลีเซียมเกียกกาย

“ต้องยกโป้ง” ให้แกนนำพรรคส้มหน้าตาคล้ายตือโป๊ยก่ายที่มอบ “ฉายาสุดจ๊าบ” ให้แก่ 250 ผู้สูงวัยได้ “ตรงกับความจริงที่จริงที่สุด” เพราะตลอดเวลา 4 ปีที่ผ่านมา ท่านผู้อาวุโสทั้ง 250 ราย “ได้กลายเป็นกระสอบทรายที่ถูกพรรคน้าๆ และหลานๆ ในพรรคส้ม” ทำการ “รุมประชาทัณฑ์และซ้อมอย่างไม่ปรานีทุกวัน”

“ซ้อม” ทุกวันจนผู้เฒ่าเดี้ยงพิการเป็น “ช้างป่วย”

แล้ววันนี้ “ไม่มีสภาเปิดให้เป็นเวทีมวย” เพื่อให้โอกาส “น้าๆ และหลานๆ จากพรรคส้ม”ต่างทำการ “ซ้อมกระสอบทราย” อย่างเมามัน แต่แกนนำพรรคส้มที่หน้าตา “คล้ายตือโป๊ยก่าย”ก็ยังมัก “เจียดเวลามาตุ๊บตั๊บผู้เฒ่ากระสอบทรายอย่างต่อเนื่องเป็นการแก้เหงา”

“แก้เหงา” ด้วยการกล่าวถึงผู้เฒ่ากระสอบทราย(น่าจะหมายถึงคนแก่ในสภาล่างด้วย) ว่า หากพรรคส้มเป็นรัฐบาลการเดินทาง (ขับเคลื่อนประเทศ) ของ “สายการบินออเร้นจ์แอร์(Orange Air)” กัปตันคงจะไม่ให้นำผู้เฒ่ากระสอบทรายขึ้นเครื่อง ทั้งนี้เพราะ “กระสอบทราย” มีน้ำหนักมากและเกะกะ ใช้ประโยชน์ได้น้อย นอกจากให้นักมวยไว้ “ซ้อมเตะ”

“ด้อยค่า” กันแบบนี้ น่าจะทำให้ “เฮียทิม”ที่อยากได้มือสนับสนุนให้เป็นนายกฯ คนที่ 30 “หัวใจแป๊ว”

ด้าน “ผู้เฒ่ากระสอบทราย” ส่วนใหญ่ต่าง “จดจำ” ที่ถูก “น้าๆ และหลานๆ พรรคส้ม ตุ๊บตั๊บอย่างเอาเป็นเอาตายถึง 4 ปี” ถึงขั้น “จำซึ้งไปถึงกระดูกดำ” ต่างจึงไม่ยกมือให้ “เฮียทิม” กันทั่วหน้า

น่าจะมี “ผู้เฒ่ากระสอบทราย ไม่เกิน10 ราย” ที่ถูก “ซ้อมมายาวนาน 4 ปีจนกระเทือนไปถึงสมองแห่งความจำ” จนถึงขั้น “ลืมความเจ็บช้ำในอดีต”

กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม