แกนนำพรรคส้มรายหนึ่ง ที่มีหน้าตา “คล้ายตือโป๊ยก่าย” แต่หัวใจสุดห้าว “คล้ายเห้งเจีย” ได้เปรียบเทียบ “รัฐบาลพรรคส้ม” ที่จะจัดตั้งขึ้นมานั้น “เหมือนเครื่องบินส้มแอร์”

“เครื่องบินส้มแอร์นั้น กัปตันจะไม่อนุญาตให้ผู้สูงวัยที่เป็นมนุษย์กระสอบทรายขึ้นเครื่องอย่างเด็ดขาด”

ทั้งนี้เพราะ “กระสอบทรายมีน้ำหนักมากและเกะกะ อาจเกิดอันตรายในการบิน” แถม “กระสอบทราย” ยังทำประโยชน์ไม่คุ้มค่าที่จะขนด้วยเครื่องบินอีกต่างหาก

กรณีนี้ สื่อจอมซนปากบุก ซุกปากบอนและกูรูทางการเมืองที่ขี้สงสัยต่างออกมา “แสดงความกังขา” ว่า

“รัฐบาลออเร้นจ์แอร์ที่ประกอบด้วย 8 พรรค แกนนำ 7 พรรคล้วนเป็นผู้เฒ่ากระสอบทราย แล้วกัปตันไม่อนุญาตให้ขนทรายขึ้นเครื่อง จะมิทำให้ 7 หัวหน้าพรรคที่ร่วมรัฐบาล กลายเป็นมนุษย์ต้องห้าม หมดสิทธิ์ขึ้นเครื่องออเร้นจ์แอร์เช่นนั้นหรือ?”

ดังนั้น จึงมีคำถามจาก “มนุษย์ช่างสงสัย” ตามมาอย่างมากมาย เช่น

“อดีตนายพลสีกากีแห่งพรรคเสรีรวมไทยแม่หญิงจาริกหาธรรมแห่งไทยสร้างไทย และเศรษฐีขายบ้านจัดสรรร่างยักษ์ไตตันแห่งพรรคเพื่อไทย รวมถึงผู้สูงวัยที่ร่วมรัฐบาล ล้วนเป็นผู้เฒ่ากระสอบทรายทุกคนต่างหมดสิทธิ์ขึ้นเครื่องใช่หรือไม่?”

“พูดให้ชัดชัดแบบไม่ต้องแปลไทยเป็นไทย” ด้วย “ภาษานักเลง” ทั้งหลาย “ทุกคนจะเป็นรัฐมนตรีไม่ได้ เพราะแก่เกินแกง หมดแรงทำงาน เป็นกระสอบทรายที่เป็นภาระมนุษย์รุ่นหลานใช่หรือไม่?”

สมมุติว่า “มีข้อยกเว้นให้ผู้เฒ่ากระสอบทรายเป็นรัฐมนตรีได้” แต่ถ้าจู่ๆ หัวหน้ารัฐบาล “เกิดฟ้าแลบในสมอง” ต้องการประชุมครม.ที่ต่างจังหวัด โดยพาครม.ทั้งคณะขึ้นเครื่องออเร้นจ์แอร์ อาจจะทำให้เกิดปัญหาตามมาอย่าง “น่าเศร้า”

“น่าเศร้า” ตรงที่ ผู้เฒ่ากระสอบทรายอย่างอดีตนายพลสีกากี คุณยายผู้ขยันจาริกหาธรรม และท่านเศรษฐีร่างยักษ์ไตตันซึ่งล้วนถูกห้ามขึ้นเครื่อง “มิต้องเกาะล้อเครื่องบิน” เหาะเหินเดินฟ้าอย่างผาดโผนกระนั้นหรือ?

กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม