ในชีวิตการเป็นจิตแพทย์ของผม มีสิ่งหนึ่งที่คนไข้มาเล่าสารภาพให้ฟังบ่อยมากในอันดับต้นๆ อย่างหนึ่งเวลาที่เขามาปรึกษาก็คือ...
เขาเกลียด พ่อ-แม่ ของเขามาก
แต่เขาไม่สามารถไปบอกใครได้ ไม่รู้ว่าจะเล่าให้ใครฟัง ไม่กล้าสารภาพกับพ่อแม่ไม่กล้าบอกพี่น้อง เพื่อนฝูง กลัวจะเป็นบาป และกลายเป็นคนชั่ว
บางคนพอเริ่มเล่าเรื่องนี้ เขาก็ร้องไห้ กว่าจะเล่าจบผมต้องส่งกระดาษทิสชูให้ซับน้ำตาไปหลายแผ่น
คนไข้ที่มาเล่าเรื่องนี้มีทุกระดับ ตั้งแต่คนจบปริญญาเอก จนถึงจบอาชีวศึกษา มหาเศรษฐีจนถึงพนักงานบริษัท
บางคนฝังใจ เจ็บใจกับคำสบประมาทของพ่อแม่ มีอยู่คนหนึ่งขณะนี้ประสบความสำเร็จในอาชีพดีมาก เขาบอกว่า เขาหนีออกจากบ้านตอนเรียน ม.6 เพราะพ่อดูถูกเขาว่า “หน้าอย่างนี้เรียนไม่จบปริญญาและเอาตัวไม่รอดหรอก!” แล้วเขาก็เรียนจนจบ
อีกรายหนึ่งเป็นสาวสวย เรียนจบปริญญาโทจากเมืองนอก มีการงานทำดี เธอไม่ชอบแม่ที่จุกจิกจู้จี้เธอตลอดมา ชอบสั่งสอน ตักเตือน ว่ากล่าว แม้จะรู้ว่าแม่รักแต่ก็ไม่ชอบ
วัยรุ่นหนุ่มหล่ออีกคนหนึ่ง โกรธพ่อแม่มากจนเข้าข่ายแค้น และเริ่มก้าวร้าวกับพ่อแม่มากขึ้น
เขาเล่าว่า เป็นเพราะพ่อแม่พาเขาไปเข้าโรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่งที่มีเพื่อนๆ ก้าวร้าวกับเขา ทั้งๆ ที่เขาไม่ชอบโรงเรียนนี้ แต่พ่อบอกว่า โรงเรียนนี้ดี มีครูดี นักเรียนก็ดี เขาถูกแกล้งจนมีปมด้อยในใจ
ในช่วงวัยรุ่นตอนต้น หน้าเขาเป็นสิวเต็มไปหมด เพื่อนล้อเขาว่า “ไอ้หน้าผี”เขาโกรธเพื่อนมาก วิ่งไล่ชกต่อย เพื่อนไปฟ้องครู เขาถูกทำโทษที่แสดงความก้าวร้าวกับเพื่อน ครูบอกว่า เพื่อนล้อนิดหน่อยไม่น่าโกรธเลย แล้วครูก็หัวเราะ เหมือนขันคำล้อของเพื่อน
เด็กหนุ่มคนนี้มีปมด้อยจากการถูกเพื่อนล้อ และคิดว่าครูหัวเราะเยาะ เขาหมดความภูมิใจตัวเอง มีภาพลักษณ์ตัวเองที่ไม่ดี คิดว่าตัวเองน่าเกลียดน่าชัง แม้โตขึ้นสิวหายไปจากหน้าแล้ว กลายเป็นหนุ่มหล่อรูปร่างสูงสง่า แต่ก็ยังฝังใจกับภาพลักษณ์ที่ไม่ดีของตัวเอง
แต่เขากลายเป็นคนเงียบขรึม ชอบอยู่ลำพัง ไม่เข้ากับเพื่อน คิดว่าตัวเองไม่เป็นที่ต้องการของเพื่อน มีลักษณะระแวงและก้าวร้าว
และคนที่เขาก้าวร้าวอยู่ทุกวันและบอกว่าเกลียดมากก็คือ พ่อ แม่!
เพราะเขาโทษว่า พ่อแม่ไม่ควรพาเขาไปเข้าโรงเรียนนี้เลย
หลังจากโกรธพ่อแม่ โกรธแค้นเพื่อนและครูมากแล้ว เขาก็เริ่มโกรธตัวเองจนนึกอยากฆ่าตัวตาย!
และนั่นคือสาเหตุที่พ่อแม่ต้องพาเขามาพบผม!
คนไข้ทุกคนที่พูดถึงความเกลียดพ่อแม่นั้น เขามีความทุกข์มาก เพราะเขาจะรู้สึกผิด (Guilty) ในใจร่วมไปด้วยทุกครั้งที่เขาโกรธพ่อแม่ กว่าจะหาทางช่วยได้...ไม่ง่ายเลย
เงื่อนไขการแสดงความคิดเห็น ซ่อน
โปรดอ่านก่อนแสดงความคิดเห็น
1.กรุณาใช้ถ้อยคำที่ สุภาพ เหมาะสม ไม่ใช้ ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่น สร้างความแตกแยกในสังคม งดการใช้ถ้อยคำที่ดูหมิ่นหรือยุยงให้เกลียดชังสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
2.หากพบข้อความที่ไม่เหมาะสม สามารถแจ้งได้ที่อีเมล์ online@naewna.com โดยทีมงานและผู้จัดทำเว็บไซด์ www.naewna.com ขอสงวนสิทธิ์ในการลบความคิดเห็นที่พิจารณาแล้วว่าไม่เหมาะสม โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ทุกกรณี
3.ขอบเขตความรับผิดชอบของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ อยู่ที่เนื้อหาข่าวสารที่นำเสนอเท่านั้น หากมีข้อความหรือความคิดเห็นใดที่ขัดต่อข้อ 1 ถือว่าเป็นกระทำนอกเหนือเจตนาของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ และไม่เป็นเหตุอันต้องรับผิดทางกฎหมายในทุกกรณี