คุณมีสิทธิ์ที่จะรักใครก็ได้

และเขามีสิทธิ์ที่จะรักหรือไม่รักตอบก็ได้ เช่นกัน

ถ้าไม่ทุกข์มากนักกับการจะรักเขาโดยเขาไม่รักตอบก็ให้รักต่อไป โดยมีความหวังว่าเขาจะรักคุณตอบสักวัน (ขอให้เป็นแค่ “ความหวัง” นะ)

แต่อย่าไป “คาดหวัง” ว่าเขาจะรักตอบคุณ เพราะจะทุกข์มากขึ้น (แยกความหวังออกจากความคาดหวังให้ดี)

ความหวัง คือ หวังว่าเขาจะรักตอบคุณ จงให้ทำตัวให้ดีเต็มที่ ได้แค่ไหนก็แค่นั้น เขารักตอบคุณก็ดี ไม่รักตอบก็ได้ ไม่เป็นไร คุณยังอยู่ได้สบายดี

แต่ถ้าคาดหวังว่าเขาจะรักตอบ คุณจะลุ้นรอคอยและต้องเอาให้ได้ ต้องให้เขารักตอบให้ได้ ยอมไม่ได้ถ้าเขาไม่รักก็จะทุกข์มาก

ถ้ากำลังทุกข์จากการที่คิดว่าคุณรักเขาและเขาไม่รักตอบ ให้คิดดังนี้

1.ให้คิดว่าคุณไม่มีสิทธิ์ไปบังคับให้เขามารักคุณ

เหมือนกับที่เวลามีคนมารักคุณและคุณไม่รักเขาเขาก็ไม่มีสิทธิ์มาบังคับคุณด้วย...จริงไหม ?

2.คุณอาจจะลองตั้งใจใหม่อีกครั้งก็ได้ คือ

ก) ให้ตั้งจินตนาการไปที่....เขารักตอบคุณแล้ว และนึกภาพว่าเขารักตอบคุณแล้วจริงๆ เอาไว้ตลอด จะได้เกิดกำลังใจในการทำความดีให้เขา

ข) อย่าไปกังวลว่าจริงๆ แล้วเขาจะรักคุณหรือไม่ เพราะคำตอบก็คือคุณจินตนาการว่าเขารักคุณอยู่แล้ว

ค) และให้คุณแสดงพฤติกรรมของความรักที่คุณมีต่อเขาเต็มที่ไปเลย สุดๆ ไปเลย แต่ให้อยู่ในขอบเขตไม่ผิดกฎหมายและศีลธรรม เช่น

ถ้าพบกันก็ให้ยิ้มแย้ม ทักทาย หาเรื่องมาชมเชย ภูมิใจตัวเขา ให้เกียรติเขา มีของฝากบ่อยๆ ไม่จำเป็นต้องเป็นของดีราคา อาจเป็นของกินเล่นก็ได้ พูดถึงเขาในแง่ดีทั้งต่อหน้าและลับหลัง ถ้ามีโอกาสก็แสดงน้ำใจช่วยเหลือเขาหรือเพื่อนฝูง พ่อแม่พี่น้องเขา

ให้ทำเต็มที่ ใช้เวลาสัก 2 เดือน

ถ้าผลลัพธ์ออกมาไม่ดีเลย และคุณหน่ายต่อการจะทำพฤติกรรม “รัก” เขาแล้วล่ะก็

คุณก็จะเลิกรักเขาไปเอง-รำคาญเขาด้วยซ้ำ

หรือจะมองเขาแค่เป็นคนธรรมดาๆ ไม่เห็นจะต้องไปรักให้เสียเวลาต่อไปเลย

แต่ถ้าหากเขาจะรัก เขาก็คงรักตอบแล้ว คุณก็ดำเนินเรื่องต่อไป

ถ้าหากเขาจะไม่รัก ต่อให้เอาผ้าขาวไปปู กราบขอร้องให้เขามารัก พร้อมทั้งถวายดอกไม้ธูปเทียนเขาก็ไม่รักคุณหรอก เพราะความรักขอกันไม่ได้

เก็บความรักของคุณไว้มอบให้คนอื่นที่เหมาะสมต่อไปดีกว่า