สังคมผู้สูงอายุนับเป็นปัญหาใหญ่ของหลายประเทศทั่วโลก รวมทั้งประเทศไทย จากการที่จำนวนผู้สูงอายุเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วอันเนื่องมาจากวิทยาการทางการแพทย์ที่ก้าวหน้าทันสมัยมากขึ้น ทำให้มนุษย์มีอายุยืนยาวมากขึ้น ซึ่งขณะที่จำนวนผู้สูงอายุเพิ่มขึ้นอย่างมาก แต่อัตราการเกิดของประชากรไทยกลับต่ำจนทำให้เกิดปัญหาขาดแคลนประชากรวัยทำงานซึ่งนับวันจะกลายเป็นปัญหารุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆอย่างน่าวิตก

ไทยเริ่มเข้าสู่ภาวะสังคมผู้สูงอายุมาตั้งแต่ ปี 2548 โดยมีประชากรที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไปราว 12% ของจำนวนประชากรทั้งประเทศที่มีอยู่เกือบ 67 ล้านคน จำนวนประชากรผู้สูงอายุเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วต่อเนื่อง โดยในปี 2557 มีจำนวนผู้สูงอายุคิดเป็น 16.5% ของประชากรทั้งประเทศ และคาดว่าปี 2564 ไทยจะเป็นสังคมผู้สูงอายุโดยสมบูรณ์คือมีประชากรอายุ 60 ปีขึ้นไปถึงราว 28% ของประชากรทั้งประเทศ หรือราว 20 ล้านคน

ปัญหาสังคมผู้สูงอายุส่งผลกระทบในหลายมติเพราะรัฐนอกจากจะต้องจัดสรรงบประมาณจำนวนมหาศาลเป็นสวัสดิการและดูแลด้านสาธารณสุขสำหรับผู้สูงอายุมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งนอกจากเป็นภาระอย่างหนักต่อการคลังของประเทศแล้ว ในทางกลับกันการเกิดของประชากรกลับอยู่ในอัตราที่ต่ำมาก ซึ่งซ้ำเติมปัญหาของประเทศจากการขาดแคลนประชากรวัยทำงาน จนส่งผลกระทบต่อการพัฒนาประเทศรวมทั้งทำให้รัฐขาดรายได้มหาศาลจากภาษีของประชากรวัยทำงาน เมื่อรัฐขาดรายได้จากประชากรวัยทำงานย่อมส่งผลกระทบทำให้ขาดแคลนงบประมาณเพื่อเป็นสวัสดิการและดูแลด้านสาธารณสุขแก่ผู้สูงอายุด้วย

ภายใต้กฎหมายแผนปฏิรูปประเทศและยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี ที่เพิ่งประกาศในราชกิจจานุเบกษามีผลบังคับใช้เป็นกฎหมายโดยสมบูรณ์เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ได้กำหนดให้มีการช่วยเหลือประชากรผู้สูงอายุในด้านต่างๆ ขณะที่ปัจจุบันรัฐก็มีเงินช่วยเหลือและจัดสวัสดิการแก่ผู้สูงอายุในหลายด้าน

อย่างไรก็ตาม ปัญหาสังคมผู้สูงอายุเป็นปัญหาใหญ่และถือเป็นวาระแห่งชาติ ที่ครอบคลุมหลายมติซึ่งรัฐต้องวางนโยบายเตรียมแผนรับมือสังคมผู้สูงอายุเชิงระบบ พร้อมๆ กับการแก้ปัญหาการเกิดของประชากรที่อยู่ในอัตราต่ำมากโดยเร่งด่วน มิฉะนั้นจะกลายเป็นวิกฤติขาดแคลนประชากรวัยทำงานครั้งใหม่ในอนาคต