สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น สิบตาเห็นไม่เท่าลองเอง จากร้านขนมจีนป้านีหน้าวัดควนขัน มาอยู่หน้าร้านข้าวซอยน้ำผุด ร้านเปิด 8.30 น.ไปถึงก่อนเวลา เลยจอดรถรอในวัดน้ำผุด หน้าวัดเป็นร้านข้าวหมูแดง ดูหน่วยก้านท่าทางแล้วคงจะขายดีไม่น้อย แต่จุดหมายเราคือข้าวซอย เข้าไปในร้านเป็นคนแรก ไม่นานก็มีลูกค้าทยอยตามมาอีก 3-4 โต๊ะ ไม่ธรรมดาแน่ พอได้ชิมแล้วไม่เสียทีที่ขับรถมา เส้นบะหมี่เหนียวนุ่ม น้ำแกงหอมเครื่องแกง หวานกะทิ เครื่องเคียงครบทั้งผักกาดดอง หอมแดงและพริกคั่วรสชาติดีไม่ผิดเพี้ยนเหมือนที่เคยกินที่ภาคเหนือ เสียดายที่ไม่มีเนื้อวัวให้เลือก นับว่าเป็นอีกทางเลือก อุตส่าห์มาถึงภาคใต้ แต่มีข้าวซอยอร่อยให้ได้ชิมด้วย

หนังท้องตึงขนาดนี้ ทบทวนว่าตั้งแต่เช้ากินอะไรไปบ้าง มีหมูย่างโกเภา ปากหม้อเจ๊กี ขนมจีนหน้าวัดควนขัน และข้าวซอยน้ำผุด คงต้องหาที่หย่อนหนังตาซะหน่อย ระหว่างทางเจอขนมจีบป้าพิณลำภูรา ซึ่งเป็นขนมพื้นเมืองของจังหวัดตรังอีกอย่าง เลยแวะซื้อใส่ถุงไปชิมทีหลัง

ขับรถไปเที่ยวน้ำตกโตนเต๊ะ ระหว่างทางมองต้นไม้ใบหญ้าเขียวชอุ่ม ไม่แห้งแล้ง น้ำตกมีน้ำไหล เห็นเด็กนักเรียนขับรถเครื่องเข้าไปกันหลายคัน คงสอบปลายภาคเสร็จเร็ว เห็นกลุ่มหนึ่งมากันหลายคน หลายวัย มีหม้อหุงข้าว กระติกน้ำ เหมือนมาปิกนิก เราชอบภาพแบบนี้ เห็นแล้วรู้สึกอบอุ่น

คว้าขนมจีบของเราขึ้นมากินเหมือนมาปิกนิกด้วย ขนมจีบรูปทรงเหมือนกะหรี่ปั๊บ แต่ไส้ข้างในเป็นสังขยาแบบที่เรากินกับปาท่องโก๋ ที่ร้านซิวจิว ใส่ไส้มาแน่นมาก ซึ่งไส้สังขยานี้ทำจากไข่เป็ดไล่ทุ่งเป็นหลักและสังขยาต้องกวนนานถึงเป็นชั่วโมง เป็นสินค้า otop 5 ดาว ของจังหวัดตรัง นัยว่าขนมนี้ได้สูตรมาจากปีนัง ประเทศมาเลเซีย ใช้เป็นของฝาก ซึ่งคำว่าสังขยา คล้ายกับคำว่า กายา ในภาษามาเลเซีย ซึ่งแปลว่า ร่ำรวย ถูกใจอมยิ้มให้ความคิดของตัวเองที่แวะซื้อติดมือมาแม้ตอนนั้นจะอิ่มแสนอิ่ม

โรตีเมืองตรัง 

ก่อนจะถึงมื้อเย็น กลับเข้าเมืองได้แวะกินโรตีเมืองตรัง มีโรตีให้เลือกกินหลายชนิด ทั้งแบบกินกับแกงหรือแบบราดนมน้ำตาล หรือ แยมต่างๆ เราเลือกกินโรตีกรอบ ดูแม่ค้านวดแป้งโรตีพอเพลินพักเดียว โรตีหมดแผ่นแล้ว แต่ขอชิมแค่แผ่นเดียว กลัวอิ่มก่อนกินอย่างอื่น

ร้านคิมย้ง

 ขับรถไปหาข้าวกินแถวตลาดชินตา เจอร้านคิมย้ง (ข้าวต้มกับร้อยถ้วย) ที่ชอบมากคือมีกับข้าววางให้เลือกละลานตาเป็นแถวยาว อยากกินอะไร เลือกหยิบมาเองแล้วนำไปคิดเงิน กับข้าวมีหลายราคา 10 20 30 บาท ถ้าเป็นปลาซาบะย่าง 40-60 บาท ลูกค้าแน่นร้าน ทีแรกคิดว่าผู้คนที่ตรังนอนกันเร็ว 1-2 ทุ่ม ดูเงียบแล้ว ที่แท้ส่วนมากมาอยู่ที่ตลาดชินตานี่เอง

วันวาน

เริ่มเช้าวันใหม่ที่ร้าน “วันวาน Local food of Wanwan @Trang” อาหารพื้นบ้านแนวข้าวแกง แต่เพิ่มรูปลักษณ์ของอาหารด้วยการใช้ใบตอง กาบกล้วย กระบอกไม้ไผ่ เป็นภาชนะ ตกแต่งร้านแนวลูกทุ่งย้อนยุค หลายคนบอกทำให้ย้อนคิดไปในวัยเด็ก พกข้าวห่อใบตองกินกลางทุ่งนา เราเลือกชุดน้ำพริก ปลาทอดขมิ้น แกงส้มคูน  

ด้วยองค์ประกอบที่กล่าวมาทั้งหมด เราเจริญอาหารกันมาก ยังพอมีเวลาก่อนไปสนามบิน เจอร้านบะหมี่ฮกเกี้ยนในตำนานอีกร้านของจังหวัดตรัง ร้านฉิวดำ ร้านห้องแถวธรรมดาที่เป็นที่รู้จักของคนในพื้นที่มานานแสนนาน บะหมี่ฮกเกี้ยนเป็นบะหมี่เส้นเหลืองกลม เส้นใหญ่หนากว่าบะหมี่ทั่วไป แต่นุ่ม ใกล้เคียงกับเส้นโซบะของญี่ปุ่น นำมาผัดคล้ายราดหน้า แต่ผัดพอมีน้ำขลุกขลิก ปรุงมาได้แบบพอดี ไม่ต้องปรุงเพิ่ม หอมกลิ่นเส้นบะหมี่ผัด ได้ความหวานจากกะหล่ำปลี และไข่ที่ตอกลงมารวมกับน้ำราดรสเค็มไม่ติดหวาน อร่อยกลมกล่อมกำลังดี และมีหอมเจียวโปะหน้าเพิ่มรสชาติ นอกจากเมนูบะหมี่ฮกเกี้ยน ยังมีเมนูตามสั่งให้เลือกอีกหลายรายการ ที่ได้กลิ่นหอมฉุยชวนกินคือผัดเครื่องแกง ตั้งใจต้องมีการมาซ้ำสองในโอกาสต่อไป

บะหมี่ฮกเกี้ยนร้านฉิวดำ 

ชอบจังหวัดตรังที่อาหารอร่อยแบบไม่ต้องปรุงเพิ่ม ราคาไม่แพง คนตรังชอบกินข้าวนอกบ้าน เพราะมีร้านอาหารอร่อยให้เลือกหลากหลาย อยากอยู่ต่ออีกสักคืน 2  คืน เพื่อตระเวนชิมอาหารที่กล่าวมาแล้วอีกครั้งแบบไม่รีบเร่ง คงได้อรรถรสกว่านี้ ชิมมาแล้วหลายร้าน แต่เมื่อได้คุยกับเพื่อนเก่าสมัยเรียนที่เป็นคนจังหวัดตรัง ทำให้รู้ว่าเราพลาดของดีที่เป็นตำนานของเมืองตรังอีกหลายอย่าง

เช่น เต่าแดง ของร้านเจี่ยหลงติน เสียดายสุดๆ ที่พลาดไป ใกล้เกลือกินด่างด้วยเป็นร้านของเพื่อนที่เรียนมหาวิทยาลัยมาด้วยกัน เต่าแดงคือหมั่นโถวทำเป็นรูปเต่า ทำตามสั่งจองเท่านั้น ส่วนมากใช้เป็นเครื่องไหว้ตามศาลเจ้าที่มีอยู่มากมายที่จังหวัดตรัง

วุ้นม้วน เห็นแต่รูปที่เพื่อนส่งมา ดูธรรมดาแต่ต้องมีทีเด็ดซ่อนอยู่แน่นอน ไม่เช่นนั้นคงไม่เป็นที่กล่าวถึงมายาวนานหลายสิบปี

ข้าวหมูแดง หน้าวัดน้ำผุด ที่ไปจอดรอกินข้าวซอย ตอนจอดรถรอก็นึกในใจแล้วว่าร้านนี้คงไม่ธรรมดาแน่นอน ด้วยบริเวณร้านและโต๊ะเก้าอี้ที่มากมาย ลูกค้าต้องไม่น้อยแน่ๆ

กะหรี่ปั๊ปไส้พะแนง ตรงข้ามร้านขนมเปี๊ยะซอย 9 เพื่อนที่เป็นเจ้าของร้านเจี่ยหลงติน ยืนยันมาว่า ถ้ากินแล้วไม่อร่อยแสดงว่าต่อมรับรสใช้การไม่ได้แล้วเป็นแน่

และติ่มซ่ำ อาหารเช้าของคนตรัง ที่มีมากมายหลายร้าน ขออนุญาตมารายงานความคืบหน้าในโอกาสต่อไป

เต่าแดง

วุ้นม้วนร้านเจี่ยหลงติน 

ปล. อาหารต่างๆ ที่ได้ไปชิมมา เป็นร้านข้างทางธรรมดาๆ ที่คนเดินดินกินข้าวแกงเป็นประจำสามารถลองลิ้มชิมรสได้ทุกมื้อ ข้อความทั้งหมดเป็นความคิดเห็นและรสนิยมส่วนตัว ไม่มีแสตนอิน ไม่มีสลิงใดๆ นะคะ