ผมเขียนเรื่องมนุษยธรรมหลายครั้ง ทั้งในคอลัมน์นี้และในเฟซบุ๊กของผม เพราะนับแต่เกิดสงครามชายแดนกับเขมร และคาราคาซังมาจนบัดนี้ คำว่า “มนุษยธรรม” ก็ยังถูกใช้เป็นเครื่องมือของอำนาจไม่เลิก

พวกที่ใช้ครั้งแรกคือพวกขบวนการส้ม ทั้งสื่อ นักการเมือง ด้อมทั้งหลาย ตั้งแต่ประสานเสียงเรียกร้องกดดันให้โรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์ รับรักษาชาวเขมรและทหารเขมรที่บาดเจ็บจากการสู้รบกับทหารไทย! “เพื่อมนุษยธรรม” แม้ทางโรงพยาบาลชี้แจงว่ายังรักษาชาวเขมรตามปกติอยู่ แต่ต้องดูความพร้อมและความจำเป็นของทางโรงพยาบาลด้วย แต่ขบวนการส้มไม่ฟัง กลับระดมโจมตีว่ากล่าวทางโรงพยาบาลต่อไป ราวกับชาวเขมรและทหารเขมรเป็นบิดาบังเกิดเกล้าของพวกตน โดยไม่สนใจว่าพลเมืองไทยเสียชีวิตและบาดเจ็บเพราะเขมรลอบโจมตีก่อนแม้แต่น้อย!

เมื่อมีการสู้รบระหว่างไทยกับทหารเขมร พวกขบวนการส้มก็เรียกร้องกดดันให้รัฐบาลไทยและทหารไทยเจรจาหยุดยิง“เพื่อมนุษยธรรม” แต่ทหารไทยเหยียบกับระเบิดขาขาด ขบวนการส้มกลับเงียบกริบเหมือน “อมสากกะเบือ”

เมื่อทหารพยายามจะปิดด่านชายแดน ขบวนการพรรคส้มก็ค้านอีกว่า จะทำให้ชาวบ้าน ทั้งคนไทยและเขมรที่อยู่ตามชายแดนจะเดือดร้อน มันไม่มี “มนุษยธรรม” พวกนักวิชาการด้านเศรษฐศาสตร์ก็บอกว่า การปิดด่านจะทำให้ประเทศไทยเสียรายได้ตามชายแดนวันละ 800 – 1,000 ล้านบาท

เสียงเรียกร้อง- กดดันของขบวนการส้มนั้นเป็นที่รู้กันว่าไม่ใช่เสียงเรียกร้องตามปกติของผู้มีมนุษยธรรม แต่มีเป้าหมายซ่อนเร้น

เป้าหมายซ่อนเร้นของขบวนการส้มก็เหมือนกับการเป็นปากเป็นเสียงให้แรงงานชาวพม่า เพราะ 1.พยายามจะให้แรงงานต่างด้าวมีสิทธิ์เลือกตั้งและมีสวัสดิการเหมือนแรงงานไทย เพื่อใช้เป็นเครื่องมือขึ้นสู่อำนาจของพวกตน

2.เรื่องผลประโยชน์ของพวกนายทุนสินค้าต่างๆ ที่ส่งเข้าไปขายในเขมร ผลประโยชน์ของพวกทหารพาณิชย์และนักการเมือง ที่ทำการค้าการลงทุนในเขมร ที่สำคัญคือบ่อนกาสิโน และการค้าขาย อย่างข้าวโพด ข้าวเปลือกและมันสำปะหลัง มีคนตั้งข้อสงสัยว่า “บริษัทของครอบครัวเจ้าของพรรคส้ม” มีสินค้าส่งไปขายในเขมรด้วยหรือไม่

3.ประการสำคัญ ขบวนการส้มทำตามความต้องการของประเทศมหาอำนาจตะวันตกที่หนุนเงิน - หนุนหลังหรือไม่ ซึ่งมีคนจำนวนมากเชื่อและก็มีสื่อใหญ่ออกมาแฉหลายครั้ง

ก่อนคุณอนุทินจะเป็นนายกรัฐมนตรี ได้ประกาศขึงขังว่าจะยกเลิก MOU 43-44 จะปิดด่านชายแดนและจะผลักดันชาวเขมรที่ “บ้านหนองจาน – หนองหญ้าแก้ว” จังหวัดสระแก้วออกจากแผ่นดินไทย และจะสร้างรั้วตามเขตแดน พลันเขาก็ได้เสียงสนับสนุนจากคนรักชาติทันที!

แต่เมื่อเป็นนายกรัฐมนตรีได้ไม่กี่วันเขาก็พลิกลิ้นว่า MOU 43-44 ต้องให้คณะกรรมาธิการความมั่นคงฯ พิจารณาและลงมติว่าจะยกเลิกหรือไม่ ถ้าลงมติไม่ได้ก็จะทำประชามติ ซึ่งเป็นการผลักภาระไปให้กมธ.ความมั่นคงฯและประชาชน ส่วนตนลอยตัวเพราะอ้างได้ว่า “ทำตามมติ” หรือ “ประชามติ”

เรื่องผลักดันชาวเขมรก็บอกว่า “สงสารชาวเขมร” ซึ่งก็เป็นเรื่อง “มนุษยธรรม” เช่นเดียวกับขบวนการส้มอีก!

เรื่องสร้างรั้วตามแนวเขตแดนก็ลังเล ทุกเรื่องกลับไปเป็นอย่างที่รัฐบาลเพื่อไทยทำ ไม่แตกต่างกันเลย! ด้วยข้ออ้าง “มนุษยธรรม” และการค้าขายตามเคย! เสียงก่นด่าจึงดังกระหึ่มทั่วประเทศ

มีคนตั้งคำถามว่าทำไมคุณอนุทินจึงพลิกลิ้นว่า “โดนอะไรมา”

มีใครในพรรคหรือเหนือพรรคมีผลประโยชน์ในเขมรหรือไม่?

หรือโดนขอร้อง-กดดันจากผู้มีอำนาจมีอิทธิพลที่เหนือกว่าเขาและพรรค รวมทั้งพวกนายทุนและทหารพาณิชย์ที่มีผลประโยชน์อยู่ในเขมร

ถ้าเป็นอย่างนี้ก็ไม่ใช่เรื่องผลประโยชน์และความมั่นคงของประเทศชาติ หากแต่ผลประโยชน์ของพวกนายทุน พ่อค้า หุ้นส่วนกาสิโน การลงทุน และทรัพย์สินในเขมร

ตอนนี้คะแนนนิยมตัวเขาและพรรคภูมิใจไทยลดอย่างรวดเร็ว สุดท้ายจึงต้องออกมาพลิกลิ้นอีกครั้งว่าจะผลักดันชาวเขมรออกไปภายในวันที่ 10 ตุลาคมนี้ตามแผนการณ์เดิม!

แต่ไม่สามารถเรียกเสียงสนับสนุนคืนมาได้แล้ว ซ้ำกลับถูกก่นด่ามากขึ้นว่า“ลิ้นไม่มีกระดูก – หาแสง – ไม่มีจุดยืน -ไม่มีคุณสมบัติของผู้นำ” บางส่วนบอกว่าจะรอดูว่าทำจริงไหม จะทำได้ไหม

หมายความว่าประชาชนส่วนมากไม่เชื่อเขาแล้ว!

วิมล ไทรนิ่มนวล