ผมเคยมีผู้ทุกข์มาปรึกษา เขาเป็นคนหนุ่มวัยทำงาน มีความทุกข์มากเพราะเกิดเหตุการณ์ที่เลวร้ายในชีวิต 2 อย่างในเวลาเดียวกันคือ ถูกนายให้ออกจากงานและแฟนทิ้ง

เขาบอกว่าช่างโชคร้ายเหลือเกินที่เกิดเหตุวิกฤตพร้อมๆ กัน 2 อย่าง ใครจะไปทนไหว

ญาติมิตรต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเขาช่างโชคร้ายเหลือเกิน

และเขาก็โชคร้ายจริงๆ ที่เชื่อตามคำกล่าวของญาติมิตรและเชื่อความรู้สึกครั้งแรกๆ ของตัวเองว่า....เขาเป็นคนโชคร้าย จึงรู้สึกท้อแท้ หมดหวัง ซึมเศร้า และหลายครั้งรู้สึกอยากตาย

ผมบอกเขาว่าอารมณ์เป็นเพียงแค่ความรู้สึกเท่านั้น ไม่ใช่ข้อเท็จจริงที่วัดกันได้ชัดๆ

อารมณ์เป็นภาพสะท้อนที่เป็นปฏิกิริยาของจิตของเราต่อเรื่องที่มากระทบ แต่ไม่ใช่ข้อเท็จจริงหรอก

ฉะนั้น...จงอย่าเชื่ออารมณ์ของตัวเองเพราะมีอคติหรือคิดตามคำพูด ความคิด ของคนอื่น เพราะเขาจะมีความคิดที่คล้อยตามอารมณ์ที่ไม่ดีนั้นไปอีกนาน

กลายเป็นการเสพย์ติดอารมณ์ที่ไม่ดี จึงเป็นทุกข์มาก

ถ้าจะเลือกเสพย์ติดจงเลือกเสพย์ติดอารมณ์ที่ดีหรืออารมณ์ที่สงบนิ่งจะดีกว่า

ด้วยแนวคิดนี้จะเห็นว่าอารมณ์ของเราอาจจะดีหรือไม่ดีก็ได้ ไม่ได้ขึ้นกับสถานการณ์รอบตัวที่อาจดีหรือเลวร้ายหรอก หมายถึงว่าเราอาจอารมณ์ดีเมื่อเหตุการณ์รอบตัวเลวร้าย หรือเราอาจอารมณ์ไม่ดี เมื่อเหตุการณ์รอบตัวดีก็ได้

เวลาคุณอารมณ์ดีคุณมักรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนดี คนเก่งทั้งที่ความจริงคุณก็เหมือนเดิม...ไม่ได้ดีหรือเก่งอย่างที่คิดหรอก...จริงไหม ?

ฉะนั้นเมื่อคุณเกิดเหตุการณ์ไม่ดีในชีวิต จึงไม่ควรประณามตัวเองหรือสรุปรวมว่าตัวเองโชคร้าย เลว ซวย หรือไร้ค่า

เหตุการณ์ที่ไม่ดีที่คุณไม่ชอบอาจเกิดขึ้นได้จริง แต่ไม่ได้หมายความว่าคุณจะต้องไม่ดีและไม่ชอบ “ทั้งหมด” ของชีวิตคุณนี่ครับ ต้องแยกให้ออก

ต้องหัดคิดป้องกันความรู้สึกไม่ดีกับตัวเอง โดยคิดว่าสิ่งที่คุณโกรธเกลียดนั้นไม่ใช่ตัวคุณหรือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหรอก แต่มันคือความคิดที่รุนแรงและเร่าร้อนของคุณที่เป็นปฏิกิริยาต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่างหาก

การจะมีความชำนาญในการแยกความคิดออกจากสิ่งดังกล่าวได้คุณต้องมี “สติ”

หัดตั้งสติให้ดี มีสติให้มั่น และหมั่นใช้สติในทุกกรณีวิกฤตที่เกิดขึ้นของชีวิต

คุณจะมีเหตุผลรู้จักคิดเพื่อทำให้ตัวเองมีความสุข มีทางรอดได้เสมอ ไม่ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะเลวร้ายแค่ไหนก็ตาม

คนที่ฝึกการมีสติดีแล้วจะรู้จักวิธีเอาสติตามไปดูอารมณ์ต่างๆ แล้วแยกออกจากตัวตนได้ และรู้ด้วยว่าอารมณ์ทั้งหลายนั้นก็ไม่เที่ยง เป็นอนิจจัง อนัตตา เดี๋ยวมันก็จากไป

เมื่อคิดได้อย่างนี้ความทุกข์ก็น้อยลง อารมณ์ก็ดีขึ้น

อย่าลืมใช้สติทุกครั้งที่อารมณ์ไม่ดี แล้วคุณจะได้ไม่โกรธไม่เกลียดตัวเอง