…………………………………..……………………………

ในระหว่างปีทองของวัยฝัน   

เราพบกัน ณ ที่นี้หลายปีผ่าน

ยามแสงแดดสีทองก่องตระการ      

จามจุรีคลี่กลีบบานหวานเพริศแพร้ว

“พระเกี้ยวแก้ว” พระราชทานปานมิ่งขวัญ      ปลุกชีวัน “ขวัญใจจุฬาฯ” ดังหวานแว่ว

ยามลอดซุ้มรับน้องใหม่ใสวาวแวว   

หวานเจื้อยแจ้ว..“จามจุรีศรีจุฬาฯ”

เธอดั่งก้านจามจุรีที่สดใส       

เต็มเปี่ยมใจใน“คำขวัญทั้งห้า”

ยามตะโกนก้อง..“บูม-บา-ลา-กา”   

ดั่งนางฟ้าสีชมพูตรูตรึงใจ

เฉิดฉายกลางสนามใน“กีฬากลางแจ้ง”      

ดาวเด่นแสงแห่ง“ละคร” เรื่องยิ่งใหญ่

ระฆังแก้วมโหรี “ดนตรีไทย”   

ดาวเสียงใสวง “ซียู” จามจุรี

เธอเป็นหนึ่งใน “จุฬาฯวิชาการ” 

ฟันเฟืองงานส่วนแข็งแกร่งแห่งวิถี

เธอเฉิดฉายอยู่ใน “วันเสด็จทรงดนตรี”   

ทั้งวันที่ “พระราชทานปริญญา”

ยาม “ลาแล้วจามจุรี” ที่เศร้าหวาน      

เธอซาบซ่านน้ำเนตรพริ้มปริ่มอาบหน้า

ไม่ทอดทิ้ง “เทวาลัย” ให้ร้างลา  

เธอหมั่นมาเยี่ยมเยือนผองเพื่อนใจ

วันที่เรา“ลอยกระทง”ลงคงคา         

เธอแก้วตา “นพมาศ “พิลาศไฉน

“วันฟุตบอลประเพณี” ที่ชิงชัย  

เธออยู่ในกลางน้องพี่เปรมปรีดา

อยากบอกเธอ..ว่าวันนี้ที่คิดถึง     

“ทุกเธอ”ซึ่งนิสิตมวลคร่ำครวญหา

ในวาระครบร้อยปีศรีจุฬาฯ       

วันมหามิ่งมงคลดลโชคชัย

วันรวมพลคนน้ำใจสีชมพู

รำลึกผู้พระราชทานงานยิ่งใหญ่

ทั้ง“สองมหาราช”ปิ่นฉัตรไทย

ทรงพระคุณแนบไว้นิรันดร