“คดีผีปอบหน้าเหลี่ยม” ศาลยุติธรรมมีคำพิพากษาถึงที่สุดแล้ว...

เมื่อวันที่ 27 มิ.ย. 2561 ศาลอาญา ถ.รัชดาภิเษก อ่านคำพิพากษาศาลฎีกา คดีหมายเลขดำ อ.1923/2549 ที่นายทักษิณ ชินวัตร เป็นโจทก์ฟ้องพรรคประชาธิปัตย์ และนายเทพไท เสนพงศ์ อดีต สส. เป็นจำเลย ฐานร่วมกันหมิ่นประมาท สืบเนื่องจากพูดเปรียบเปรยในทำนองว่า นายทักษิณมีพฤติการณ์เหมือนผีปอบ ที่ออกไปจากอำนาจ ออกไปจากประเทศไทยแล้ว พยายามกลับเข้ามาอีก

1. เหตุเกิดตั้งแต่ช่วงเดือนพ.ค. 2549 ฝ่ายจำเลยแถลงข่าวที่ทำการพรรคประชาธิปัตย์ ทำนองว่าโจทก์บริหารประเทศแบบซีอีโอ และเปรียบเทียบโจทก์เหมือนเป็นผีปอบที่เข้าร่างไม่ได้

โจทก์ฟ้องระบุพฤติการณ์โดยสรุปว่า ช่วงที่เกิดเหตุ 17-19 พ.ค. 2549 ฝ่ายจำเลยเรียกร้องให้คณะรัฐมนตรียุครัฐบาลทักษิณลาออก กล่าวทำนองว่าบริหารประเทศแบบซีอีโอ รัฐมนตรีเป็นเพียงผู้ช่วย และยังได้กล่าวเปรียบเทียบนายทักษิณเหมือนผีปอบ ออกจากร่างแล้วกลับเข้าร่างไม่ได้ พยายามทุกวิถีทางเพื่อกลับเข้าสู่ร่างเดิม

ศาลชั้นต้นมีคำพิพากษา เมื่อวันที่ 4 ส.ค.2558 ให้ยกฟ้อง เนื่องจากทางนำสืบฟังข้อเท็จจริงได้ว่า โจทก์ได้ประกาศยุบสภาต้นปี 2549 และมีการกำหนดวันเลือกตั้ง 2 เม.ย.2549 แต่ต่อมาตุลาการรัฐธรรมนูญก็ได้วินิจฉัยว่า การเลือกตั้งดังกล่าวไม่สุจริต ดังนั้นการกระทำเป็นการนำข้อมูลข่าวสารมาเผยแพร่อันเป็นวิสัยที่กระทำได้ การกระทำของจำเลยจึงไม่เป็นความผิดหมิ่นประมาท

ศาลอุทธรณ์มีคำพิพากษายืนยกฟ้อง เมื่อวันที่ 20 ก.ย.2559

ล่าสุด ศาลฎีกาตรวจสำนวนปรึกษาหารือกันแล้ว พิพากษายืน ยกฟ้อง

2. คดีผีปอบหน้าเหลี่ยม เป็นคดีที่ฮือฮา น่าสนใจ

“ผีปอบ” ตามที่มีคนเชื่อกัน เป็นเรื่องเล่า ตามที่เห็นในหนัง มีลักษณะที่สิงอยู่ในร่างกายของคนธรรมดา สามารถวิ่งไล่จับคนมาควักตับ ไต ไส้พุงออกมากินสดๆ

ในทางกฎหมายทั่วไปนั้น วิญญูชนย่อมทราบว่า การกระทำที่จะเป็นความผิดฐานหมิ่นประมาท ข้อความที่กล่าวหรือไขข่าวนั้น ต้องเป็นการยืนยันข้อเท็จจริง มิใช่เป็นเพียงคำด่า คำเปรียบเปรย คำคาดคะเน ข้อความนั้นคนธรรมดาที่ได้ยินได้ฟังจะต้องเกิดความคิดเห็นขึ้นได้ เช่น คำว่า “ผีปอบ”คนธรรมดาทั่วไปไม่เชื่อว่า เป็นผีปอบได้ จึงไม่เป็นหมิ่นประมาท เพราะคนเรา ไม่สามารถจะเป็นผีปอบ ผีกระสือ ผีดิบ ฯลฯ

เมื่อแรกได้ยินคำวิจารณ์ทำนองนี้ ก็ยังนึกว่า คงไม่มีใครคิดเชื่อว่า นายทักษิณเป็นผีปอบจริงๆ

3. นายเทพไทให้สัมภาษณ์หลังทราบคำพิพากษาศาลฎีกา ระบุว่า คดีนี้นายทักษิณได้ฟ้องตนและพรรคประชาธิปัตย์ ตั้งแต่ปี 2549 จากการที่นายทักษิณหยุดปฏิบัติหน้าที่ เพื่อให้มีการเลือกตั้ง หลังจากนั้นการเลือกตั้งก็ได้เลื่อนออกไป ซึ่งนายทักษิณก็กลับเข้ามาปฏิบัติหน้าที่ต่อ ตนจึงให้ความเห็นทางการเมืองว่านายทักษิณมีพฤติการณ์เหมือนผีปอบ ที่ออกไปแล้วก็กลับเข้ามาอีก นายทักษิณก็เลยฟ้องหมิ่นประมาท

ต่อสู้คดีกันมานาน 12 ปี ได้รับความเป็นธรรมจากศาล

“แม้จะผ่านมานานหลายปีแล้ว แต่ก็มีคนตั้งคำถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่ากรณีที่นายทักษิณไม่ยอมรับคำพิพากษาของศาลและไม่ยอมเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม แต่ทำไมนายทักษิณจึงสามารถเป็นโจทก์ฟ้องคดีได้ ซึ่งก็เป็นความเห็นของคนทั่วไป...” นายเทพไทกล่าว

4. คดีนี้ เป็นคดีฟ้องร้องกันระหว่างนักการเมือง

คดีทำนองนี้ มีมากมาย

ฝ่ายจำเลย ได้แก่ พรรคประชาธิปัตย์ และนายเทพไท เสนพงศ์ อดีต สส.นครศรีธรรมราช พรรคประชาธิปัตย์ ไม่ได้หลบหนีไปไหนเลย

แต่ฝ่ายโจทก์ นายทักษิณ ชินวัตร อดีตนายกรัฐมนตรี หนีคดีอื่นอยู่ต่างประเทศ

ใช้วิธีมอบอำนาจให้ทนายความเป็นโจทก์ยื่นฟ้อง

ปรากฏว่า นายทักษิณที่หนีคดีอยู่ต่างประเทศ ยังได้ใช้วิธีอ้างตนเป็นโจทก์ ฟ้องร้องผู้อื่นให้ตกเป็นจำเลยอีกจำนวนมากมายหลายคดี โดยใช้วิธีมอบอำนาจให้ทนายความ หรือนักกฎหมาย หรือลูกน้องในประเทศ ดำเนินการ

กลายเป็นว่า เห็นว่าใครกระทำไม่ถูกใจ คิดเอาเองว่าไม่ถูกต้อง หรือเสียหาย หรือต้องการจะเล่นงานเป็นการส่วนตัว ก็สามารถใช้ให้ทนายความดำเนินการทันที

การกระทำเช่นนี้ ถูกต้องชอบธรรมแค่ไหน? เป็นธรรมแก่คนที่ถูกฟ้องหรือไม่?

ตัวทักษิณไม่ต้องมาขึ้นศาลเลย

ทักษิณเสียหายอย่างไร เสียหายจริงแค่ไหน หรือได้กระทำตามที่ถูกกล่าวหาจริงหรือไม่ ฝ่ายจำเลยไม่มีโอกาสได้ซักค้านทักษิณในศาลแบบซึ่งๆ หน้าเลย

แต่คนที่ถูกฟ้องต้องไปศาล ถ้าผิดโทษถึงเข้าคุก

น่าคิดว่า ในเมื่อตนหนีคดี ไม่ยอมรับโทษตามคำพิพากษาของศาลยุติธรรมไทยเลย แต่กลับสามารถจ้างวานผู้อื่นให้ดำเนินการฟ้องร้องคดี หรือแจ้งความให้ตำรวจจัดการ ให้อัยการจัดการ

ส่วนคนที่ถูกทักษิณดำเนินคดี หากต้องการจะฟ้องกลับ ด้วยเห็นว่าตนได้รับความเสียหาย ไม่สามารถจะใช้กฎหมายเป็นเครื่องมือปกป้องความเป็นธรรมแก่ตนเองได้เหมือนทักษิณ เพราะทักษิณหนีคดีไปอยู่เมืองนอกเสียแล้ว

แถมระหว่างนั้น ทักษิณยังฉวยโอกาสโจมตีระบบยุติธรรมของประเทศไทยอยู่เนืองๆ กล่าวหา พาดพิง กดดัน ให้ร้ายกับการดำเนินคดีของระบบยุติธรรมไทยหลายครั้งหลายหน โดยเฉพาะคดีที่ฝ่ายตนเสียผลประโยชน์ ในขณะที่คู่กรณีทุกคนยอมรับคำพิพากษากันหมด ไม่ว่าจะบวกหรือลบ

ล่าสุด มีการแก้ไขกฎหมาย ว่าใครเป็นจำเลยแล้วหนีคดีไป ตราบที่ไม่กลับมาเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม จะไม่มีสิทธิอุทธรณ์คดี น่าคิดว่า กรณีอ้างสิทธิเที่ยวเล่นงานคนอื่นในขณะที่ตนไม่ยอมรับคำพิพากษาและหมายจับที่มีติดตัวอยู่นั้น จะยังมีความชอบธรรมหรือไม่?

น่าจะรอการพิจารณาไว้ จนกว่าโจทก์จะกลับมารับโทษตามคำพิพากษาเสียก่อน

เพราะคดีในลักษณะนี้ เชื่อแน่ว่า ฝ่ายจำเลย เขาไม่กลัวหรอก แต่เขาต้องการซักค้าน ต้องการพิสูจน์ ต่อสู้หักล้างในชั้นศาลกันแบบจะจะ

ถ้ากลับมาขึ้นศาลกันซึ่งๆ หน้า จะได้สืบสาวไส้ นำเสนอข้อมูลคว้านไส้กันไปถึงไหนต่อไหน

อย่าลืมว่า บ่อยครั้ง คดีหมิ่นประมาท เมื่อไปถึงศาล ฝ่ายจำเลยก็นำสืบต่อสู้เพื่อพิสูจน์ให้เห็นว่า มีข้อมูลข้อเท็จจริงเกี่ยวกับพฤติการณ์ของฝ่ายโจทก์อย่างไรบ้าง เป็นมูลเหตุที่มาให้วิพากษ์วิจารณ์ในลักษณะนั้น

หลายครั้ง หลายคดี ฝ่ายโจทก์ถูกสาวไส้กลางศาล

บางคดี ฝ่ายจำเลยพิสูจน์จนตนเองไม่มีความผิด หรือไม่ต้องรับโทษ เพราะเป็นประโยชน์แก่สาธารณะ

ยกตัวอย่างคดีใหญ่ๆ เช่น กรณีศาลฎีกามีคำพิพากษาที่ 5730/2550 เมื่อวันที่ 1 เมษายน 2550 ยกฟ้องคดีที่นายโภคิน พลกุล ฟ้องนายสุเทพ เทือกสุบรรณ เป็นจำเลย สืบเนื่องจากการอภิปรายญัตติไม่ไว้วางใจรัฐบาล พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ เมื่อวันที่ 26 กันยายน 2540 เรื่องการลดค่าเงินบาท โดยนายสุเทพตั้งข้อสงสัยว่าได้นำมติจากที่ประชุมลับเรื่องการลดค่าเงินบาท ไปบอกทักษิณ ทำให้บริษัทของทักษิณได้ประโยชน์

คดีผีปอบหน้าเหลี่ยม จึงเป็นกรณีศึกษาอีกหนึ่งคดี ในตำนานการเมืองไทย

สารส้ม