คุณเคยคิดบ้างไหมว่า ทำไมในชีวิตของคุณตั้งแต่วันแรกที่คุณลืมตาขึ้นมาดูโลก จึงมีผู้หญิงคนหนึ่งคอยฟูมฟักเลี้ยงดูคุณอย่างดีจนกระทั่งคุณเติบใหญ่ และคุณเคยคิดถึงความเหนื่อยล้าทุกข์ยากแสนสาหัสของผู้หญิงคนที่เลี้ยงดูคุณบ้างหรือไม่ แล้วคุณเคยทำอะไรให้ผู้หญิงคนนี้มีความสุขบ้างไหม หากจะถามแบบแรงๆ ก็คือ คุณเคยทำให้ผู้หญิงคนนี้เสียใจ ร้องไห้ และเป็นทุกข์ เพราะการกระทำของคุณบ้างหรือไม่ ไม่ว่าจะเป็นการกระทำจากความตั้งใจหรือพลั้งเผลอก็ตาม แล้วเมื่อคุณทำให้ผู้หญิงคนนี้ต้องเสียใจเพราะการกระทำของคุณ คุณเคยขอโทษผู้หญิงคนนี้บ้างไหม

อันที่จริง ผมยังมีคำถามอีกมากมายที่อยากจะถามคุณๆ ถึงเรื่องที่เกี่ยวข้องระหว่างคุณกับผู้หญิงที่คุณเรียกว่า “แม่”

อยากถามว่า คุณเคยรับรู้ความทุกข์ของแม่บ้างไหมคุณเคยกอดและหอมแก้มแม่บ้างหรือไม่ และทำบ่อยแค่ไหน(โดยเฉพาะในวันที่คุณโตพ้นจากวัยเด็กแล้ว) คุณเคยแสดงอาการเกรี้ยวกราดตวาดแม่บ้างหรือไม่ คุณเคยทำร้ายความรู้สึกของแม่บ้างหรือเปล่า (ขอถามแค่ทำร้ายความรู้สึกเท่านั้น ไม่ขอถามถึงการทำร้ายร่างกายแม่ เพราะไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะมีลูกคนใดกล้าทำร้ายร่างกายแม่ แม้ในความเป็นจริงจะมีอยู่มากมายก็ตาม)

ผมไม่แน่ใจว่าผู้อ่านคอลัมน์นี้สักกี่คนที่ได้ดูดกินน้ำนมจากเต้านมของแม่ แต่ขอถามคนที่เคยได้รับความอบอุ่นและความอิ่มเอมเช่นนี้ว่า คุณเคยคิดถึงค่าน้ำนมของแม่บ้างไหม

เป็นเรื่องมหัศจรรย์เกินบรรยายกับการที่ผู้หญิงคนหนึ่งต้องทนอุ้มท้องเป็นเวลาประมาณ 9 เดือน ทั้งๆ ที่ตลอดเวลานั้นเป็นช่วงที่แสนทรมาน แต่ทว่าเธอคนนั้นก็ยังคงมีความสุขเมื่อคิดถึงสิ่งมีชีวิตที่นอนอยู่ในท้องของเธอ และเฝ้ารอว่าจะได้พบเจอสิ่งมีชีวิตนั้นคลอดออกมาดูโลกในวันหนึ่ง

ไม่ทราบว่าคุณเคยลองอุ้มของหนักหลายกิโลกรัมไว้กับหน้าท้องของตัวเองบ้างไหม ถ้าไม่เคย ก็ลองทำดู แล้วจะรู้ว่าไม่ใช่เรื่องง่าย แต่สำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอสามารถทำได้ และทำได้โดยไม่ปริปากบ่นแม้แต่น้อย ในช่วงเวลาที่เธออุ้มท้องนั้น ชีวิตของเธอเปลี่ยนแปลงไปจากยามที่เธอไม่ได้อุ้มท้องราวฟ้ากับดิน
เธอไปไหนมาไหนแสนยากเย็น จะนั่งจะนอนก็ลำบากกว่าปกติ แต่เธอก็ยินดีอดทน จะกินจะดื่มอะไรก็ต้องระมัดระวัง เพราะเกรงว่าจะส่งผลกระทบด้านลบถึงสิ่งมีชีวิตในท้องของเธอ

เธอคนนี้ทำสิ่งที่แสนลำบากยากเย็นได้ด้วยความแช่มชื่นและเบิกบาน เพราะว่าเธอทำด้วยความรักอย่างสุดหัวใจที่เธอให้กับสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในท้องของเธอ

จนกระทั่งวันที่สิ่งมีชีวิตในท้องของเธอคลอดออกมา เธอก็ต้องเผชิญกับความเจ็บปวดแสนสาหัสอีกครั้งในชีวิต แต่เธอก็ยังแช่มชื่นเบิกบาน แล้วเมื่อเธอได้พบเห็นใบหน้าและตัวตนของเด็กน้อยที่คลอดออกมาแล้ว เธอก็ลืมความเจ็บปวด ความยากลำบาก ความทุกข์ทรมานที่เธอเคยได้รับจนหมดสิ้น

สิ่งที่เธอเพียรพยายามทำทุกวินาทีนับจากทารกคลอดออกมาก็คือดูแลทารกคนนี้อย่างดีที่สุด เธอยอมตื่นขึ้นมาดูแลทารก ทั้งๆ ที่เธอแสนเหนื่อย และต้องการนอนหลับพักผ่อน แต่เธอก็ไม่สามารถทำได้ แล้วถ้ายิ่งทารกส่งเสียงร้องขึ้นมาคราใดเธอจะยิ่งกระวนกระวายมากกว่าปกติ เพราะเธอเกรงว่าทารกจะได้รับอันตราย หรือไม่สบายตัว แต่ถ้ายิ่งทารกมีอาการไม่สบายด้วยแล้ว เธอแทบจะขาดใจ เพราะเธอไม่ต้องการเห็นลูกของเธอเจ็บไข้ได้ป่วย

เธอคนนี้เฝ้าเลี้ยงดูลูกมาโดยตลอด ตั้งแต่วันแรกที่ลูกคลอดออกมา จนกระทั่งลูกค่อยๆ เติบโต และแม้ลูกจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่เธอผู้เป็นแม่ก็ยังคงห่วงหาอาทรลูกเรื่อยมา และตลอดไป โดยไม่มีวันเปลี่ยนแปลง

นี่คือแม่ และนี่คือความรัก ความปรารถนาดีที่แม่มีให้กับลูก ไม่ว่าจะวันไหนๆ แม่ก็ยังคงรักลูกไม่เสื่อมคลาย แม้หลายครั้ง แม่จะรู้ดีว่าลูกอาจจะไม่ได้ให้ความสนใจไยดีกับความรักที่แม่มอบให้กับลูก แต่แม่ก็ไม่เคยสนใจและไม่เคยเปลี่ยนใจ เพราะแม่รู้ดีว่า แม่มีแต่ความรักให้ลูก

ในช่วงที่คุณผู้เป็นลูกยังเป็นเด็กตัวเล็กๆ คุณอยากอยู่ใกล้ชิดแม่ อยากอยู่ติดกับแม่ตลอดเวลา แต่เมื่อคุณเริ่มโตเป็นวัยรุ่น คุณกลับไม่ต้องการให้แม่เข้าไปอยู่ใกล้ๆ กับคุณ แต่สำหรับแม่แล้ว ไม่ว่าคุณจะอายุเท่าไร โตแค่ไหน แม่ก็ยังอยากอยู่ใกล้ๆ กับคุณตลอดเวลา

ตอนที่คุณเด็กๆ คุณเรียกหาแม่ตลอดเวลา แล้วแม่ก็ต้องรีบไปหาคุณ ต่อให้แม่ยุ่งมากสักแค่ไหน แม่ก็ต้องไปหาคุณ แต่ครั้นเมื่อคุณโตขึ้นเป็นวัยรุ่น คุณกลับแสดงอาการรำคาญเมื่อแม่เรียกหาคุณ แต่เมื่อถึงยามที่คุณมีปัญหา คุณหาทางออกไม่ได้ คุณกลับเรียกหาแม่

แต่เวลาเมื่อแม่มีปัญหา แม่อยากพบอยากเจอคุณ คุณกลับอ้างว่าไม่มีเวลา งานยุ่ง ติดประชุม ติดเรื่องในครอบครัวของคุณ สารพัดจะอ้างไปเรื่อยๆ เพราะคุณไม่ต้องการไปพบแม่ คุณเคยสังเกตเรื่องแบบนี้บ้างไหม และเคยตอบตัวเองหรือไม่ว่า ทำไมไม่มีเวลาให้แม่ แต่ทำไมคุณมีเวลาให้คนอื่น

วันนี้ คุณเคยถามตัวเองบ้างไหมว่า คุณจะอยู่กับแม่ของคุณไปอีกกี่วัน กี่เดือน กี่ปี หรือคุณอาจจะถามกลับกันว่า แม่ของคุณจะอยู่กับคุณอีกกี่วัน กี่เดือน กี่ปี

ถ้าคุณถามตัวเองเช่นนี้บ่อยๆ คุณจะไม่รู้สึกรำคาญเมื่อแม่เรียกหาคุณ แล้วคุณจะไม่มีข้ออ้างใดๆ เพื่อผัดผ่อนกับการไปหาแม่ ไปพบแม่ ไปกอดแม่ ไปหอมแก้มแม่ และไปบอกว่ารักแม่

ขอให้คุณลองคิดอีกทีนะครับว่า หากคุณจะมีชีวิตอยู่อีกแค่เพียงวันเดียวเท่านั้น คุณจะยังปฏิเสธการไปพบไปหาแม่อีกหรือไม่

คนบางคนมีเวลาให้กับสิ่งอื่นๆ และคนอื่นๆ แต่กลับไม่มีเวลาให้กับแม่ บางคนผลัดผ่อนกับแม่ทุกครั้งเมื่อแม่ขอร้อง โดยอ้างว่าเอาไว้ก่อน เพราะยังมีงานยุ่ง บางคนผัดผ่อนไปจนกระทั่งไม่มีโอกาสทำตามคำขอร้องของแม่

แต่เมื่อวันหนึ่งที่แม่ไม่ได้อยู่อีกต่อไปแล้ว คนคนนั้น คนที่ไม่เคยให้เวลากับแม่ก็กลับมานั่งคร่ำครวญพิลาปรำพันสารพัดว่ารักแม่ คิดถึงแม่ บางคนจัดงานศพใหญ่โตให้แม่ บางคนเกิดอาการสติแตกเพราะเกิดความรักแม่จนสุดหัวใจแบบกะทันหัน ถึงกับคร่ำครวญสารพัดถึงแม่ แต่ก็จะมีประโยชน์อันใดกับการกระทำเช่นนั้น เพราะในเมื่อไม่มีแม่อีกต่อไปแล้ว

ขออนุญาตเตือนสติคุณๆ ที่หลงลืมความรักของแม่ว่า บอกรักแม่วันนี้ หอมแก้มแม่วันนี้ พาแม่ไปเที่ยวในวันนี้ และอยู่กับแม่ในวันนี้ ในวันที่แม่ยังมีลมหายใจ ดีกว่าบอกรักแม่ในงานศพของแม่ ดีกว่าจัดงานศพใหญ่โตให้กับแม่ ดีกว่านำเอารองเท้าของแม่ไปไว้ในรถยนต์ หรือในกระเป๋าเดินทาง แล้วบอกกับวิญญาณของแม่ว่าเราไปเที่ยวด้วยกันนะแม่ หรือบอกกับรูปภาพของแม่ว่า รักแม่ คิดถึงแม่

คุณที่ยังมีแม่อยู่ในวันนี้ คุณคือคนโชคดี เพราะคุณยังสามารถพูดคุย จับไม้จับมือ กอดและหอมแม่ได้ อย่ารอให้แม่จากไปแล้วจึงค่อยมาเกิดความรู้สึกรักแม่โดยกะทันหัน เพราะมันไม่มีประโยชน์

อยากเตือนสติกับคุณอีกครั้ง การบอกรักแม่ การได้หอมแก้มแม่ในวันที่แม่ยังมีลมหายใจ มีคุณค่ามากกว่าการทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้แม่ในวันที่แม่จากไปแล้ว เพราะอย่างน้อยที่สุด แม่ก็สามารถรับรู้ได้ในทันทีที่เรากระทำ

เมื่อรู้เช่นนี้แล้ว คุณจะยังรั้งรออะไรอีกหรือ รีบกลับไปหาแม่ของคุณเดี๋ยวนี้ ไปบอกว่ารักแม่ให้แม่ได้ยิน คุณจะได้เห็นรอยยิ้มอิ่มเอมใจจากใบหน้าของแม่ เรื่องดีๆ แบบนี้ไม่ต้องรอ คุณทำได้ทันที