จากกรณีที่นางอังคณา นีละไพจิตร สมาชิกวุฒิสภาออกมาแสดงความเห็นว่า การที่ “กัน จอมพลัง” นำรถเครื่องเสียงเข้าไปเปิดเสียงเฮลิคอปเตอร์ เสียงเครื่องบิน F-16 และเสียงผี เพื่อกดดันชาวกัมพูชาที่บ้านหนองจานและบ้านหนองหญ้าแก้ว จ.สระแก้ว อาจละเมิดอนุสัญญาต่อต้านการทรมาน (CAT)

ผู้สื่อข่าวได้ลงพื้นที่ไปพบ กับ นายสุธีร์ อายุ 60 ปี ชาว อ.กาบเชิง จ.สุรินทร์ ซึ่งเป็นปู่ของ ด.ช.ธิติวัฒน์ หรือ “น้องน้ำโขง” อายุ 8 ขวบ ที่เสียชีวิตจากจรวด BM-21 ของทหารกัมพูชา พร้อมกับนายบัณฑิต อายุ 34 ปี รวมเสียชีวิต 2 ราย เมื่อวันที่ 24 ก.ค. 2568 ที่ผ่านมา ทั้งนี้ เพื่อสอบถามความคิดเห็นเกี่ยวกับกรณีดังกล่าว

ปู่ของน้องน้ำโขง กล่าวว่า สำหรับการปฏิบัติงานของคุณกัน จอมพลัง ตนก็เห็นด้วย เราเปิดเสียงในดินแดนไทยของเรา เมื่อก่อนขนาดกาสิโนฝั่งกัมพูชาห่างเกือบ 10 กิโลเมตรเปิดเพลงจุดพลุเสียงยังดังถึงหมู่บ้านเราก็ไม่เคยมีปัญหาเลยตลอด 20 ปีที่ผ่านมา

ตนเห็นด้วยกับ กัน จอมพลัง ในฐานะครอบครัวที่มีหลานชายวัย 8 ขวบ เสียชีวิตคาอกคุณย่า ก็อยากถาม สว.อังคณา ว่า ท่านรู้เรื่องนี้บ้างหรือไม่ เหตุใดท่านไม่ออกมาแสดงความคิดเห็นเหมือนกับที่ท่านออกมาเห็นใจชาวกัมพูชา ณ ตอนนี้

นายสุธีร์ กล่าวต่อว่า ฝากถึงคุณกัน จอมพลัง ว่าท่านทำดีแล้ว ท่านทำเพื่อคนไทย เพื่อประเทศไทย เพื่อคนชายแดน 100% ขอเป็นกำลังใจให้ทำต่อไป เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับครอบครัวของตน หลายชายก็เสียชีวิต ทรัพย์สิน ได้รับความเสียหาย อยากถามนักสิทธิมนุษยชนว่าเหตุใดถึงไม่ออกมาให้กำลังใจหรือมาเรียกร้องให้กัมพูชามีการเยียวยา หรือรับผิดชอบในสิ่งที่กระทำ

แต่ในการใช้เสียง อาจจะใช้ในยามวิกาล แต่ก็เป็นผลดีที่ว่าทำให้ทหารที่กำลังหลับหรือเหนื่อยได้ตื่นตัวมาปกป้องประเทศชาติ แต่ท่านเคลื่อนไหวบอกว่าไม่สมควร แต่การที่เด็ก 8 ขวบ เสียชีวิตคาที่ตรงนี้ ท่านคิดว่าเหมาะสมแล้วหรือ แล้วท่านไปนิ่งอยู่ที่ไหน เด็ก 8 ขวบไม่รู้เรื่องรู้ราวทำไมไม่เอาประเด็นนี้ไปฟ้องศาลโลก หรือศาลต่างประเทศและหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ให้ชาวโลกรับรู้ ให้ชาวโลกประณามการกระทำที่ไร้มนุษยธรรม เพราะอะไรแค่เสียงเล็ดลอด ท่านก็เป็นเดือดเป็นแค้นแทนชาวกัมพูชา แต่เด็ก8 ขวบเสียชีวิต กลับไม่สนใจ และเป็นเพราะอะไรมาเคลื่อนไหวตอนนี้กับเรื่องของเสียงตอนนี้ ตอนแรกไปอยู่ที่ไหนมา

นายสุธีร์ กล่าวอีกว่า ส่วนเหตุการณ์ชายแดนก็อยากให้จบในรุ่นพวกเรา อย่าให้ถึงรุ่นลูกหลานที่อาจจะเกิดสงครามอีก อยากให้สร้างรั้วตลอด 800 กม. ให้จบ และจัดการปัญหาให้สิ้นซากรุ่นนี้ยังทำได้ขนาดนี้แล้วรุ่นต่อไปจะเป็นอย่างไร เทคโนโลยีและวิทยาการสมัยใหม่เขาก็จะเอามารุกรานเราเหมือนเดิม วันข้างหน้าอาจะเกิดเหตุลักษณะนี้หรือรุนแรงกว่านี้ ก็ขอให้ทำให้จบเลย ให้เบ็ดเสร็จไปเลย

นายสุธีร์ ทิ้งท้ายว่า ขวัญกำลังใจคนชายแดนเพิ่มขึ้นมาค่อนข้างเยอะ ไม่กลัวสงครามแล้ว พร้อมอพยพ ให้ทหารจัดการ ให้แต่ทุกอย่างจบ ทหารไม่ควรที่จะมาเสียขา เสียอธิปไตย จากการที่กัมพูชาละเมิดหลายรื่อง แต่นักสิทธิมนุษยชนกลับเงียบ เขาเลือกทำให้ตัวเขาถอยลงเหว แต่ของเราต้องมาสูญเสียกำลังพลและชาวบ้าน

ล่าสุดวันที่ 13 ตุลาคม 2568 ที่ผ่านมาทีมผู้สื่อข่าวช่อง 8 ได้สอบถามประเด็นนี้ต่อ “คุณอังคณา” ว่ามีเสียงวิจารณ์มากมายในโลกออนไลน์ มองว่าเป็นการ “โลกสวย” หรือไม่? เธอชี้แจงว่า

“ค่ะ อันนี้ไม่จริงเลยนะคะ ตอนที่มีการยิงเข้ามาในประเทศไทย ตอนนั้นเนี่ย คือ คนทำงานด้านสิทธิมนุษยชนเราก็กังวลมากค่ะ แล้วอันนี้พูดกันตรงๆ ตอนที่ประเทศไทยใช้ F-16 เข้าไปยิงเข้าไปในประเทศกัมพูชาเนี่ย ประเทศเขาเองก็ได้รับความสูญเสียก็ไม่น้อยทีเดียว เพราะว่า F-16 ก็มีประสิทธิภาพสูงมากเลยนะคะ”

ขณะที่ขบวนเคลื่อนไหวผู้หญิงนักปกป้องสิทธิมนุษยชนแห่งประเทศไทย ออกแถลงการณ์เรื่องเรายืนข้างความจริง หลักสิทธิมนุษยชน และศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ เรายืนเคียงข้างอังคณา นีละไพจิตร สว. ใจความตอนหนึ่งระบุว่า ในเวลาที่ความกลัวถูกปลอมเป็นความรักชาติ และความเกลียดชังถูกแต่งให้เป็นหน้าที่พลเมือง สังคมบางส่วนกลับหันไปโจมตี สว.อิสระและผู้หญิงนักปกป้องสิทธิมนุษยชนคนหนึ่ง นางอังคณา นีละไพจิตร ผู้หญิงกล้าหาญที่เพียงทำหน้าที่อันซื่อสัตย์ของเธอ ตั้งคำถามต่อความไม่ชอบมาพากล ด้วยความสุจริตใจและยึดมั่นในหลักสิทธิมนุษยชน

แถลงการณ์ระบุอีกว่า นางอังคณารู้ดีว่าการพูดในยามนี้คือการ “สวนกระแส” แต่เธอก็เลือกพูด เพราะเชื่อในศักดิ์ศรีของความจริง แม้ในวันที่อำนาจรัฐโหดร้ายกับครอบครัวนีละไพจิตรเพียงใด เธอยังคงยืนอยู่ฝ่ายของความถูกต้อง แม้ต้องอยู่ลำพัง เธอไม่ได้พูดเพื่อตัวเอง เธอพูดเพื่อปกป้องสิทธิของเราทุกคน เพราะสิทธิมนุษยชนไม่ได้เป็นเรื่องของนักกฎหมาย เอ็นจีโอหรือองค์กรใดองค์กรหนึ่ง แต่อยู่ในลมหายใจและในชีวิตประจำวันของเราทุกคนสิทธิในการแสดงความคิดเห็นโดยไม่ถูกคุกคาม สิทธิในการเข้าถึงข้อมูลข่าวสารที่ถูกต้อง สิทธิของพลเมืองที่จะตั้งคำถามต่ออำนาจรัฐ ทหาร และทุน หรือแม้กระทั่งอินฟลูเอนเซอร์ และสิทธิที่จะมีชีวิตอยู่โดยไม่ต้องหวาดกลัวและมั่งคงปลอดภัย ซึ่งการตั้งคำถามต่ออำนาจ คือหัวใจของประชาธิปไตย

ทั้งนี้ ขบวนเคลื่อนไหวผู้หญิงนักปกป้องสิทธิมนุษยชนฯ มีข้อเรียกร้องเร่งด่วน โดยขอเรียกร้องให้รัฐบาลไทย กองทัพ และองค์กรอิสระอย่างคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ (กสม.) ปฏิบัติหน้าที่ตามหลักสิทธิมนุษยชนสากลอย่างเร่งด่วน โปร่งใส และรับผิดชอบต่อประชาชนทันที รัฐต้องเคารพกฎหมายมนุษยธรรมระหว่างประเทศ (IHL) ยุติการใช้วาทกรรมชาตินิยม และปฏิบัติการข้อมูลข่าวสาร (IO) ที่สร้างความเกลียดชัง และต้องปกป้องศักดิ์ศรีของพลเรือนทุกคนโดยไม่เลือกฝ่าย

ส่วนถ้อยแถลงต่อสื่อมวลชน เราขอเรียกร้องให้สื่อมวลชนทุกแขนงรายงานอย่างรอบด้าน ยึดมั่นในจรรยาบรรณ และไม่ขยายวาทกรรมแห่งความเกลียดชัง สื่อที่มีเกียรติไม่ใช่สื่อที่ปลุกปั่นความกลัว แต่คือสื่อที่กล้าปกป้องสติของสังคม และศักดิ์ศรีของมนุษย์ทุกคน หน้าที่ของสื่อคือการส่องแสง ไม่ใช่ขยายความมืดมิด

พลังของประชาชนคือพลังที่งดงามเสมอ หากเราเรียกร้องเพื่อสิทธิมนุษยชน ความยุติธรรม และประชาธิปไตยเราขอให้ประชาชนใช้พลังนั้น ไปตั้งคำถามกับอำนาจที่เรามอบให้ ทำไมประชาชนยังเลือกตั้งสภาร่างรัฐธรรมนูญ (ส.ส.ร.) ไม่ได้ 100% ทำไมประชาชนจึงไม่มีสิทธิแก้รัฐธรรมนูญได้ทุกหมวด ทุกมาตรา ทำไมเศรษฐกิจยังคงล้มเหลว ขณะที่ความเหลื่อมล้ำเพิ่มขึ้นและผู้คนต้องฆ่าตัวตาย และทำไมความขัดแย้งในบ้านเมืองและที่ชายแดนจึงยังไม่คลี่คลายเสียที หรือกรณีการซื้อหุ้นกลุ่มทุนพลังงาน เป็นการฟอกเงินของอดีตผู้นำกัมพูชาและไทยหรือไม่ หรือ ร.อ.ธรรมนัส พรหมเผ่า รมว.เกษตรฯ ที่สื่อรายงานว่าสนิทชิดเชื้อกับอินฟลูเอนเซอร์ดังกล่าวมีส่วนเกี่ยวข้องหรือไม่ และทั้งหมดนี้เกี่ยวพันอย่างไรกับเครือข่ายสแกมเมอร์ ที่ปล้นทรัพยากรและศักดิ์ศรีของประชาชนที่ด่านขุนทดและสร้างความเสียหายต่อประชาชนในวงกว้างและประเทศชาติหรือไม่

เราขอให้รัฐตอบคำถามเหล่านี้ด้วยความจริงและขอให้ประชาชนใช้พลังของตนเอง ตั้งคำถามเหล่านี้ต่อไป ด้วยความกล้าหาญและมีสติ เพราะประชาชนไม่ใช่ผู้สมรู้ร่วมคิดในความเงียบหรือความเกลียดชัง แต่คือเจ้าของอำนาจอธิปไตย ที่มีสิทธิรู้ มีสิทธิถาม และมีสิทธิเปลี่ยนแปลงอนาคตของตนเอง แถลงการณ์ระบุต่อว่าเรายืนเคียงข้างนางอังคณา นักปกป้องสิทธิมนุษยชนและประชาชนทุกคน ไม่ใช่เพราะเห็นด้วยในทุกถ้อยคำของพวกเธอและเขา แต่เพราะเรายืนข้างหลักการเดียวกัน ว่ามนุษย์ทุกคนมีสิทธิในความปลอดภัย ศักดิ์ศรี และความจริงความมั่นคงที่แท้จริงไม่อาจตั้งอยู่บนความกลัว สันติภาพไม่อาจเกิดจากการปลุกความเกลียดชัง และความยุติธรรมไม่อาจบังเกิด หากรัฐและผู้มีอำนาจไม่ยอมรับความรับผิดชอบของตนเอง

วิเคราะห์ :

1) ผมคิดว่า คุณอังคณา ไม่ใช่นักสิทธิมนุษยชน เธอปลอม เธอไม่เข้าใจหลักสิทธิมนุษยชนอย่างแท้จริง ในสิ่งที่เธออ้างอิงจึงมี “ความมั่ว” มากกว่าความเป็นหลัก

2) คุณอังคณาเข้าใจผิดอยู่เสมอว่า การเข้าข้างผู้ถูกกระทำ คือการทำหน้าที่นักสิทธิมนุษยชน ซึ่งไม่ใช่คุณอังคณาต้องหัด “ไต่สวนทวนความ” ให้รอบคอบ ก่อนจะ “แสดงความคิดเห็น” ส่งๆ เดชๆ ออกมา

3) คุณอังคณา “ไม่เป็นมืออาชีพ” ไม่ตรวจสอบก่อนว่า การเปิดเสียงหลอนนั้น กระทำในพื้นที่ของประเทศไทย เป็นกระบวนการทางจิตวิทยาเพื่อผลักดัน“ผู้บุกรุก” ออกจากดินแดนของประเทศไทย เธอไม่ “แก่” พอที่จะรู้หรือว่า บ้านหนองจาน-หนองหญ้าแก้ว คือพื้นที่ของประเทศไทย ที่เคยใช้รองรับเขมรอพยพ

4) เกาหลีเหนือ-เกาหลีใต้ ก็เคยใช้มาตรการเปิดเพลงเสียงดังเข้าจัดการกับปัญหาชายแดน ไม่ได้บอกว่าดีแล้ว ทำตามเลย แค่ใช้เป็นกรณีตัวอย่างเพื่อให้คุณอังคณาศึกษาว่า นักสิทธิมนุษยชนระดับโลกเขาแสดงออกกันอย่างไรต่อมาตรการดังกล่าว

5) คุณอังคณาเหมือนนักสิทธิมนุษยชนแบบ“แมลงวันตอมขี้” คือ เลือก “กองขี้หอม” แล้วรีบเข้าไปตอม มากกว่าจะ “สร้างมาตรฐาน” ในการแสดงความคิดเห็นต่อ“ทุกฝ่าย” จึงเป็นที่มาของ “ปู่น้องน้ำโขง” ต้องถามเธอว่าตอนหลานฉันตาย เธออยู่ที่ไหน

6) เช่นกันกับแถลงการณ์อันเลอะเทอะ ของ “ขบวนเคลื่อนไหวผู้หญิงนักปกป้องสิทธิมนุษยชนแห่งประเทศไทย” ก็สะเปะสะปะ แค่อยากแสดงตนเข้าข้างนางอังคณา แต่ไม่สามารถหักล้างประเด็นสำคัญที่ฝ่ายตำหนินางอังคณากล่าวออกมาได้เลย

เสียงที่ชายแดนว่า “หลอน” แล้ว

เสียงในหัวคนพวกนี้ น่าจะ “หลอน” ยิ่งกว่า !!

จิตกร บุษบา