วันศุกร์ที่ 24 ตุลาคม 2568 เป็นวันที่ชาติไทยต้องสูญเสีย“เสาหลัก”ของบ้านเมือง จากการสวรรคตของสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ยังความเศร้าโศกมาสู่พสกนิกรชาวไทยทุกหมู่เหล่าด้วยความอาลัยยิ่ง

จากแถลงการณ์ของสำนักพระราชวัง มีรายละเอียดว่า สมเด็จฯพระบรมราชชนนีพันปีหลวง ได้เสด็จพระราชดำเนินไปประทับ ณ โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย ตั้งแต่วันที่ 7 กันยายน 2562 เนื่องจากทรงพระประชวรหลายครั้ง และคณะแพทย์ตรวจพบความผิดปรกติทางระบบต่างๆ ทำให้คณะแพทย์ต้องถวายการรักษาอย่างต่อเนื่อง คณะแพทย์ผู้ถวายการรักษา จึงได้ขอพระราชทานกราบบังคมทูลเชิญ เสด็จฯไปประทับ ณ โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์

และตั้งแต่วันที่ 17 ตุลาคม 2568 สมเด็จฯ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ทรงพระประชวรจากภาวะติดเชื้อในกระแสพระโลหิต แม้ว่าคณะแพทย์จะถวายการรักษาอย่างสุดความสามารถแล้ว แต่พระอาการทรุดหนักลงตามลำดับ ถึงวันศุกร์ที่ 24 ตุลาคม 2568 เวลา 21 นาฬิกา 21 นาที เสด็จสวรรคต ณ โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ด้วยพระอาการสงบ สิริพระชนมพรรษา
ปีที่ 93

เหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ครั้งนี้ นับเป็นความสูญเสียดังที่นายอนุทิน ชาญวีรกูล นายกรัฐมนตรี แถลงในนามรัฐบาลผ่านโทรทัศน์รวมการเฉพาะกิจแห่งประเทศไทย เมื่อวันที่ 25 ตุลาคมที่ผ่านมาว่า วันที่ 24 ตุลาคม 2568 เป็นวันที่ปวงชนชาวไทยไม่ปรารถนาให้มาถึง เพราะเป็นวันที่สร้างความโทมนัส และความสูญเสียอันยิ่งใหญ่มายังพสกนิกรชาวไทยทุกคน

คำแถลงของนายอนุทิน ชาญวีรกูล ในนามของรัฐบาลต้องตรงกับหัวใจของประชาชนคนไทยทุกหมู่เหล่า ที่มีความจงรักภักดีและเคารพเทิดทูนสถาบันพระมหากษัตริย์ ด้วยภาษาสละสลวยดังที่ยกมาสี่ย่อหน้าถัดจากนี้-ความว่า

“ในเวลานี้ มีแต่เสียงสะอื้นไห้ดังก้องอยู่ในหัวใจของปวงชนชาวไทยทั่วทั้งแผ่นดิน ดวงใจของพสกนิกรถูกปกคลุมด้วยม่านหมอกแห่งความโศกเศร้า ความอาดูรที่ไม่อาจหาคำใดมาทดแทนได้ เพราะพระองค์ท่านทรงเป็นทั้งแรงบันดาลใจ ความรัก และความเมตตาอันเป็นนิรันดร์ การเสด็จสวรรคตของสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ถือได้ว่าเป็นการสูญเสีย “แม่ผู้ยิ่งใหญ่ของแผ่นดินไทย”ที่ประชาชนทุกคนต่างรักและเทิดทูนไว้เหนือเกล้าเหนือกระหม่อม”

“สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ทรงเป็นมิ่งขวัญ เป็นที่เทิดทูนสักการะของปวงชนชาวไทย ทั้งยังทรงเป็นสมเด็จพระบรมราชชนนีของพระมหากษัตริย์ที่สุดแสนประเสริฐ เป็นหลักชัยของปวงชนชาวไทยทุกหมู่เหล่า สมดั่งพระราชอิสริยยศที่สมเด็จพระบรมราชชนนีพันปีหลวง นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณอันล้นพ้นหาที่สุดมิได้”

“ทรงประกอบพระราชกรณียกิจนานัปการ ด้วยพระปรีชาและพระวิริยอุตสาหะมาตลอดรัชสมัยแห่งพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร โครงการในพระราชดำริทั้งด้านศิลปาชีพ ด้านการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ ด้านการสาธารณสุข ล้วนก่อให้เกิดประโยชน์สุขแก่พสกนิกรทุกหมู่เหล่า ทรงเป็นสมเด็จพระราชินีของ
ราชอาณาจักรไทยที่เป็นความภาคภูมิใจของพสกนิกรชาวไทย และเป็นที่ยอมรับ ชื่นชมในพระปรีชาสามารถจากนานาอารยประเทศ”

“ในการนี้ รัฐบาลจะดำเนินการจัดงานพระบรมศพอย่างสมพระเกียรติ และขอเชิญชวนพี่น้องประชาชนชาวไทยทุกคน ร่วมใจแสดงความอาลัยและน้อมรำลึกจิตอันเป็นบุญกุศล ถวายเป็นพระราชกุศลแด่สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง พร้อมทั้งใช้พลังความรัก ความสามัคคี และความจงรักภักดีของพวกเราชาวไทย ถวายเป็นกำลังพระทัยแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และพระบรมวงศานุวงศ์ทุกพระองค์ ในห้วงเวลาแห่งความโศกเศร้านี้โดยพร้อมเพรียงกันทั่วประเทศ”

อย่างไรก็ตาม เสียงสะอื้นไห้จากคำแถลงของนายอนุทิน ชาญวีรกูล ที่ว่า“ดังก้องอยู่ในหัวใจของปวงชนชาวไทยทั่วทั้งแผ่นดิน”นั้น เห็นได้จากสองข้างทางที่ขบวนอัญเชิญพระบรมศพ“สมเด็จฯพระบรมราชชนนีพันปีหลวง”เคลื่อนผ่านจากโรงพยาบาลจุฬาฯ ไปยังพระบรมมหาราชวัง เมื่อช่วงสี่โมงเย็นวันที่ 26 ตุลาคมเมื่อวานนี้ มีทั้งน้ำตาแห่งความโศกเศร้า และเสียงสะอื้น

อันเป็นภาพเดียวกับเมื่อ 9 ปีที่แล้ว ที่ขบบวนพระบรมศพพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศรมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร ในหลวงรัชกาลที่ 9 เคลื่อนผ่านจากโรงพยาบาลศิริราช เพื่อประดิษฐาน ณ พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท ในพระบรมมหาราชวัง ในวันที่ 14 ตุลาคม 2559 ที่เสียงร่ำไห้เจือด้วยน้ำตาดังระงม ตลอดเส้นทางที่ประชาชนสวมชุดสีดำไว้ทุกข์นั่งเฝ้ารอส่งขบวนอัญเชิญพระบรมศพ

อีกทั้งยังนึกย้อนไปเมื่อ 115 ปีที่แล้ว ในวันที่ขบวนพระบรมศพพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 หรือ“พระปิยมหาราช” อันหมายถึงมหาราชผู้เป็นที่รักของราษฎร เคลื่อนจากพระที่นั่งอัมพรสถานพระราชวังดุสิต ไปยังพระบรมมหารราชวัง ในวันที่ 24 ตุลาคม 2453 หลังวันสวรรคตในวันที่ 23 ตุลาคม 2453 หนึ่งวัน ซึ่งหม่อมเจ้าหญิงพูนพิศมัย ดิศกุล พระธิดาในสมเด็จฯกรมพระยาดำรงราชานุภาพ ได้บรรยายไว้จากพระนิพนธ์เรื่อง “เมื่อแผ่นดินร้องไห้” ว่า

“ข้าพเจ้าไปคอยเฝ้าพระบรมศพ พวกราษฎรเอาเสื่อไปปูนั่งกันเป็นแถวตลอดสองข้างทาง จะหาหน้าใครที่มีแม้แต่ยิ้ม ก็ไม่มีสักผู้เดียว ทุกคนแต่งดำน้ำตาไหล อย่างตกอกตกใจด้วยไม่เคยรู้รส ไม่ช้าก็ได้ยินเสียงปี่ในกระบวน เสียงเย็นใสจับใจมาแต่ไกลๆ แล้วได้ยินเสียงกลองรับเป็นจังหวะใกล้เข้ามาๆ ในความมืดที่เงียบสงัด และที่เงียบก็เพราะไม่มีใครพูดจากันว่ากระไร”

บรรทัดนี้ขอน้อมเกล้าฯส่งเสด็จ“สมเด็จฯพระบรมราชชนนีพันปีหลวง”สู่สวรรคาลัยด้วยโคลงกระทู้บทนี้

น้อม ประณตพระบาทเจ้า แม่ฟ้าหลวง

เกล้าฯ พสกไทยทั้งปวง ทั่วหล้า

ส่ง เสด็จฯสู่แดนสรวง วิมานถิ่น

เสด็จฯ สถิต ณ ชั้นฟ้า ฝั่งโพ้นฟากสวรรค์ฯ

ด้วยสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณอันหาที่สุดมิได้

รุ่งเรือง ปรีชากุล