การแสดงความคิดเห็นใดๆ ของประชาชน ถือเป็นสิทธิโดยชอบธรรม และเป็นเสรีภาพของประชาชน แต่ทั้งนี้ผู้แสดงความคิดเห็นต้องรับผิดชอบต่อการแสดงความเห็นของตนด้วย อย่าอ้างว่าตนเองถูกคุกคาม เมื่อสาธารณชนจับได้ว่าความคิดเห็นที่แสดงนั้นเป็นสิ่งผิดกฎหมาย เช่น การคิดล้มล้างสถาบันพระมหากษัตริย์ 

ถามว่าความคิดเห็นเป็นสิ่งผิดกฎหมายได้หรือตอบว่า ไม่ผิด ถ้าหากคิดอยู่เพียงคนเดียว หรือจะร่วมกันคิดก็ตาม แต่เป็นความคิดเงียบๆ อยู่ในใจ โดยไม่มีการแสดงออก และไม่ประพฤติตามความคิดเห็นนั้นๆ หากเป็นเช่นนี้แล้ว ใครอยากจะคิดอะไรก็เชิญคิดตามสบาย แล้วก็ไม่มีใครสามารถห้ามความคิดของใครได้ แต่หากคิดเรื่องผิดกฎหมาย แล้วลงมือทำสิ่งผิดกฎหมาย ก็อย่าโวยวายเมื่อถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย 

การอ้างว่าต้องการเสนอแนวความคิดเพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ โดยอ้างต่อไปว่าเพื่อรักษาสถานภาพของพระมหากษัตริย์ในระบบการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข เป็นสิ่งที่สามารถเสนอแนวคิดได้ และไม่มีใครปิดกั้นข้อเสนอหรือความคิดในประเด็นดังกล่าว แต่ปัญหาคือ ผู้เสนอแน่ใจจริงๆ หรือว่าต้องการรักษาสถาบันพระมหากษัตริย์เอาไว้  

ขอย้ำว่า คนไทยไม่โง่เขลา จนปราศจากความสามารถที่จะแยกแยะได้ออกว่าอะไรคือข้อเสนอเพื่อนำไปสู่การพัฒนา และอะไรคือเรื่องของการจาบจ้วงล่วงละเมิด จงใจหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ  

ประชาชนที่เห็นความสำคัญของสถาบันพระมหากษัตริย์ ขอแจ้งให้คนที่อ้างตัวด้วยความหลงตนว่าเป็นปัญญาชนชั้นนำ ซึ่งจัดการชุมนุมทางการเมืองอยู่ในเขตมหาวิทยาลัยต่างๆ แต่ทว่ามีเจตนาล้มล้างสถาบันพระมหากษัตริย์ โดยการแสดงถ้อยคำจาบจ้วงล่วงละเมิดพระมหากษัตริย์อยู่เป็นประจำ ได้โปรดรับรู้ไว้ด้วยว่า ทุกการกระทำ ทุกคำพูด ทุกการเคลื่อนไหวของกลุ่มคนที่กำลังก่อการชุมนุมประท้วงนั้น อยู่ในการรับรู้ และถูกจับตามองโดยประชาชนที่เทิดทูนสถาบันพระมหากษัตริย์อย่างใกล้ชิดตลอดเวลา และขอย้ำว่าประชาชนกลุ่มนี้ไม่ยอมให้ใครหน้าไหนแสดงพฤติกรรม และแสดงคำพูดที่บ่งบอกได้ชัดเจนว่าจงใจหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ 

การอ้างว่าบุคคลย่อมมีเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็น การพูด การเขียน การพิมพ์ การโฆษณา และการสื่อความหมายโดยวิธีอื่น การจำกัดเสรีภาพดังกล่าวจะกระทำมิได้ฯ เป็นการอ้างที่ไม่มีใครคัดค้าน แต่ถ้าหากการแสดงต่างๆ ตามที่ระบุในข้างต้น ก่อให้บุคคลอื่นในสังคมเกิดความไม่สบายใจ หรือเกิดความไม่พอใจ เนื่องจากการแสดงความเห็น คำพูด การเขียน การพิมพ์การโฆษณา และการสื่อความหมายโดยวิธีการใดก็ตาม ดังนั้นผู้ที่ไม่สบายใจ ไม่พอใจย่อมมีสิทธิ์ตอบโต้ตามควรแก่เหตุกับผู้ที่กระทำให้เขาเหล่านั้นเกิดความไม่พอใจขึ้นมา เพราะนั่นคือสิทธิ์ของเขาเช่นกัน 

ข้ออ้างของคนสอนหนังสือกลุ่มหนึ่งในมหาวิทยาลัยบางแห่ง จำนวน 105 คน ซึ่งอ้างว่าการพูดที่ลานพญานาคมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ในเวทีธรรมศาสตร์จะไม่ทน เมื่อวันที่ 10 สิงหาคม 2563 เป็นการพูดถึงปัญหาและบทบาทของสถาบันกษัตริย์กับสังคมไทย ก็มีคำถามย้อนกลับว่า สถาบันกษัตริย์ไทยมีปัญหาอะไรกับสังคมไทยหรือ คนที่เรียกตัวเองว่านักวิชาการในมหาวิทยาลัยโปรดระบุให้ชัดเจนด้วยว่าอะไรคือปัญหาระหว่างสถาบันกษัตริย์กับสังคมไทย แล้วยังอ้างอีกว่าข้อเสนอ 10 ข้อที่มีอยู่ในการชุมนุมครั้งนั้น ซึ่งทั้ง 10 ข้อ เกี่ยวข้องกับสถาบันกษัตริย์ทั้งสิ้น ไม่ใช่สิ่งผิดกฎหมาย ไม่หมิ่นประมาท ไม่แสดงความอาฆาตมาดร้ายต่อพระมหากษัตริย์ซึ่งนั่นก็คือความเห็นของคนสอนหนังสือกลุ่มนั้น แต่จำเป็นหรือที่คนอื่นๆ จะต้องเห็นด้วยกับคนสอนหนังสือ หรือว่าคนสอนหนังสือคือผู้ผูกขาดความถูกต้องไว้เพียงผู้เดียว แล้วใครก็ตามที่คิดต่างไปจากคนสอนหนังสือกลุ่มนี้คือผู้คิดผิด 

การอ้างเรื่องความกล้าหาญในการพูดเรื่องละเอียดอ่อน ซึ่งมีความอ่อนไหวต่อสังคม ว่าเป็นสิทธิเสรีภาพในการแสดงออก จึงถูกตั้งคำถามว่า เรื่องเช่นนี้เป็นเรื่องบังควรหรือ คนสอนหนังสือมั่นใจหรือว่าต้องการปรับปรุงสถาบันพระมหากษัตริย์ให้คงอยู่คู่กับประเทศไทยโดยแท้จริง หรือคนสอนหนังสือทระนงตัวจนเกินไป เพราะคิดว่าคนอื่นที่ไม่ได้สอนหนังสือในมหาวิทยาลัยมีความรู้ความคิดต่ำต้อยด้อยกว่าตน มีคำถามตรงๆ ไปยังคนสอนหนังสือกลุ่มนี้ว่า แยกแยะออกไหมว่าอะไรคือข้อเสนอแนะ อะไรคือคำด่าทอ และมีคำถามอีกว่าสถาบันพระมหากษัตริย์มีไว้เพื่อให้จาบจ้วงหรือ ขออภัยที่ต้องบอกตรงๆ ว่า คนไทยจำนวนไม่น้อยไม่เคยเห็นว่าคนสอนหนังสือบางจำพวกในมหาวิทยาลัยมีความฉลาดปราดเปรื่องแม้แต่น้อย แต่ที่สำคัญคือคนไทยกลับเห็นว่าคนสอนจำนวนมิใช่น้อยในมหาวิทยาลัยคือพวกขี้ขลาด หลอกใช้เด็กให้ออกไปก่อการอันไม่บังควร หากคนสอนหนังสือมีความกล้าหาญแท้จริงแล้ว ไยจึงไม่กระทำการนี้ด้วยตัวเอง